beschouwingen

Adventsoverweging vrijdag 8 december 2023

Eerste lezing: Genesis 3, 9 – 15. 20

Maar Jahwe God riep de mens en vroeg hem: “Waar zijt gij?” Hij antwoordde: “Ik hoorde uw donder in de tuin, en toen werd ik bang, omdat ik naakt ben; daarom heb ik mij verborgen.” Maar Hij zei: “Wie heeft u verteld dat gij naakt zijt? Hebt ge soms gegeten van de boom die ik u verboden heb?” De mens antwoordde: “De vrouw die Gij mij als gezellin gegeven hebt, zij heeft mij van die boom gegeven, en toen heb ik gegeten.” Daarop vroeg Jahwe God aan de vrouw: “Hoe hebt gij dat kunnen doen?” De vrouw zei: “De slang heeft mij verleid, en toen heb ik gegeten.” Jahwe God zei toen tot de slang: “Omdat gij dit gedaan hebt, zijt gij vervloekt, onder alle tamme dieren en onder alle wilde beesten! Op uw buik zult ge kruipen en stof zult ge vreten alle dagen van uw leven! Vijandschap sticht ik tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en het hare. Het zal uw kop bedreigen, en gij zijn hiel.”                            De mens noemde zijn vrouw Eva, want zij is de moeder geworden van alle levenden.

Tweede lezing: Lucas 1. 26 – 38

In de zesde maand werd de engel Gabriël van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazaret, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van de maagd was Maria. Hij trad bij haar binnen en sprak: “Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u.” Zij schrok van dat woord en vroeg zich af, wat die groet toch wel kon betekenen. Maar de engel zei tot haar: “Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven. Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.” Maria echter sprak tot de engel: “Hoe zal dit geschieden, daar ik geen gemeenschap heb met een man?” Hierop gaf de engel haar ten antwoord: “De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, zoon van God. Weet, dat zelf Elisabet, uw bloedverwante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen en, ofschoon zij onvruchtbaar heette, is zij nu in haar zesde maand; want voor God is niets onmogelijk.” Nu zei Maria: “Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord.” En de engel ging van haar heen.

Overweging

Deze twee lezingen vormen een fraai spiegelbeeld. In de eerste lezing zien we dat God vertoornd is op de mens die zich heeft laten verleiden door de slang (het symbool van het kwaad) en van de boom van kennis van goed en kwaad heeft gegeten. God nu had dit verboden en de mens heeft dit verbod genegeerd. Op dat moment is de mens behept met de zogenaamde erfzonde. Iedere mens die geboren wordt draagt de last van de eerste zondige mensen met zich mee. Het doopsel wast gelukkig een groot deel van deze erfzonde weg.

In de tweede lezing zien we een geheel ander verhaal: Maria is onvoorwaardelijk gehoorzaam aan Gabriël, de boodschappende engel van God. Na verbazing over de aankondiging spreekt zij terstond haar overgave een Gods wil uit: “Zie de dienstmaagd des Heren. Mij geschiede naar Uw woord.” Wij lezen hierin een vooruitwijzing naar de woorden uit het Johannesevangelie: “Gods Woord is mens geworden.” Deze welwillende houding van Maria is zo afwijkend van het gedrag van de mensen uit de eerste lezing dat medio negentiende eeuw het dogma van ‘Maria onbevlekte Ontvangenis’ is ingesteld op 8 december, negen maanden voor haar geboorte. Zij is niet belast met de erfzonde is en zij is daarmee de enige die zich hierdoor van alle mensen onderscheidt. In de beeldhouwkunst wordt Maria dan ook dikwijls uitgebeeld als zou zij de slang als bedrieglijke verleider vertrappen.

*zoek een moment waarin u stil kunt zijn, in uzelf te keren en niet afgeleid te worden.

*neem een ontspannen houding aan. Een bewust rustige ademhaling kan hierbij helpen.

*Lees de tekst die u wordt aangereikt, laat de tekst tot u doordringen en vraag u af wat er volgens u in de tekst staat.

*Lees de tekst opnieuw en vraag u af of u nog een aanvulling vindt op wat u aanvankelijk (al) gelezen had.

*Waarom wordt bovenstaande tekst ons in de Advent aangereikt wordt, tijd van voorbereiding op de komst van onze Heer?

*Heb ik iets aan deze tekst voor mijn manier van leven?

*Blijf een minuut of vijf stil, of zo gewenst langer.

*Formuleer met uw eigen woorden een gebed ter afsluiting en geef daarin weer wat in u opgekomen is in uw tijd van bezinning.

En ga verder met uw bezigheden.

Arthur Prakken

BEZINNING ADVENT DOOR DE WEEK 2023

dinsdag 5 december 2023.

Bijbelteksten dinsdag 5 december: Jesaja hst 11, 1-10; Evangelie v. Lucas hst 10 21-24

Dag geachte lezer,

Een van de manieren van voorbereiding op Gods menswording van Jezus, geboren op Kerstmis, is ons te bezinnen. Dat kunnen we geschikt doen aan de hand van de Bijbelteksten, die ons in de vieringen van de dag worden gepresenteerd. Vandaag worden ons boven vermelde teksten voorgesteld. Neem ze erbij als u een Bijbel hebt. Zoek in de inhoud waar de auteur van het boek zich bevindt. Als u geen bijbel hebt vertel ik u waar de verhalen over gaan. In de tijd waarin we leven (b)lijken de oude teksten nog steeds herkenbaar.

Profeten, onder wie Jesaja, laten niet na te dromen over  en te verlangen naar een nieuwe toekomst. Zij ervaren de concrete omstandigheden waarin zij leven, de goede kanten en de onvolkomenheden daarin. Ons menselijk bestaan laat nog veel te wensen over, is verre van volmaakt en ook degenen die ons de weg zouden moeten wijzen schieten, soms zwaar, tekort. Terwijl ‘in den beginne’ God naar zijn Schepping keek en had ‘gezien dat die goed was’. De dromen over en het verlangen naar een wereld overeenkomstig Gods plan blijven de mensheid en vooral de in God gelovige mensen bezig houden. De profeet Jesaja voorziet de komst van een God-getrouwe mens, voorzien van diens Geest, een geest van wijsheid en verstand, een geest van raad en heldenmoed, een geest van liefde en vreze des Heren. Als men Hem de kans geeft wordt de wereld anders, beter, liefdevoller onder elkaar en meer gods-getrouw. (Neem eventueel de tekst uit het boek Jesaja erbij).

De Lucas tekst geeft aan dat in Jezus Christus de dromen/verlangens zijn vervuld en dat Hem door God, de Vader alles in handen is gegeven wat ons ten goede kan leiden; dat mensen zonder pretenties, die in eenvoud leven, daar ontvankelijk voor zijn. Hen wordt geopenbaard waar het in het leven werkelijk om draait. (Neem eventueel de tekst van Lucas erbij).

Een goede en natuurlijke raad bij het nadenken over de teksten:

*Zoek een moment waarop u stil kunt zijn, in uzelf kunt keren en niet afgeleid wordt.
*Neem een ontspannen houding aan. Een bewust rustige ademhaling kan hierbij helpen.
*Lees de tekst(en) die u is (zijn) voorgesteld. Laat deze tot u doordringen en vraag u af wat er volgens u in de tekst(en) staat. (Kunt u dat met eigen woorden weergeven?)
*Lees de tekst(en) nog een keer en vraag u af of u nog een aanvulling vindt op wat al in u is opgekomen? *Waarom wordt de aangegeven tekst ons in de Advent aangereikt, tijd van  voorbereiding op de viering van de geboorte van Jezus?
*Vraag u af of u iets aan de voorstelde tekst(en) hebt? Komen ze overeen met uw eigen dromen/verlangens/verwachtingen?

*Blijf een minuut of vijf (of langer) stil.
*Bid een gebed met eigen woorden ter afsluiting.
En ga verder met uw bezigheden…..

Emeritus pastoor Reijnen.

VAN ‘KERK’ VERVREEMD?

Zondagmorgen 5 november was ik in de gelegenheid de H. Mis te volgen op de TV. Tot mijn grote verrassing werd die uitgezonden uit de Kerk van de Friezen in Rome met als hoofdvoorganger Antoine Bodard. Allerlei herinneringen kwamen bij me op. Zelf mocht ik immers meerdere malen voorganger in deze vlak bij het Vaticaan gelegen kerk. We maakten gebruik van die kerk tijdens onze door de parochie Eys georganiseerde bedevaarten naar Rome o.l.v. de voortreffelijke gids, Arthur Prakken. Het waren, naar ik me herinner, vieringen waarin emoties een rol speelden, de emotie horend bij het gevoel van saamhorigheid versterkt door de viering in de Friezenkerk; de emotie van de ‘aandacht in Rome voor het thuisfront’, vooral als ieder die wilde bij de Voorbede zijn of haar intentie kon aanreiken. Verdriet maakt zich dan van me meester als ik denk aan de sterk gekrompen belangstelling voor de vieringen in onze dorpskerken. Ik voel aan dat ik niemand een verwijt kan maken van de ‘Kerk’ vervreemd te zijn geraakt. ‘Het zit er gewoon momenteel niet meer om naar de kerk te gaan’. Een oud Latijns spreekwoord zegt dat je ’van niemand kunt verwachten wat niet in hem/haar zit’. Er zijn redenen die daaraan hebben bijgedragen. Onder anderen ‘de misbruikzaken’ maken daar deel van uit. Maar daar kun je niet bij blijven stilstaan, vooral niet als je de moeite ziet die de kerkelijke leiding doet door in nederigheid het schandaal te erkennen en zo goed mogelijk bij te dragen aan het herstel van de schade, die de slachtoffers hebben geleden. Bovendien mogen al degenen, die terecht geneigd zijn stenen te werpen maar de daders, zich afvragen welke bijdrage zij als gedoopten leveren aan het tot stand komen van een nieuwe vorm van kerkzijn als antwoord op de vragen en crises van onze huidige samenleving. Kerk-zijn en geloven speelt zich af in de samenleving van nu. Je kunt niet blijven staan en morren over wat is gebeurd. Verreweg de meesten van ons zullen toch erkennen, dat er in onze huidige wereld heel wat kwaad aan het gebeuren is dat leven en goed van mensen vernietigt. Als gelovige mensen reikt het Evangelie ons de liefde aan als centraal gebod, dat God erkent en leven en welzijn betekent voor onze naasten. Onze kerkgebouwen zijn bedoeld als oorden van bezinning op onze menselijke realiteit en om inspiratie op te doen het kwaad de rug toe te keren en te vervangen naar liefde, goedheid, mededogen en vergeving. We luisteren in onze kerken naar het Woord dat ons heelt, en dat Weg, Waarheid en Leven voor ons is. Bovendien delen we in onze kerkgebouwen Brood en Leven met elkaar.  Sta op, kom in de weekenden naar onze parochiekerken, ook al ben je van de Kerk vervreemd. Onze wereld, waar wij deel van uitmaken, heeft er dringend behoefte aan geheeld te worden en aan duurzame vrede.

*****************************************

PAROCHIEBLADEN/WEBSITES NOVEMBER 2023  cluster MORGENSTER.

Lang geleden, ik was kapelaan in Wittem (1961-1963), kwam het dorp Kommern, bij Euskirchen, niet ver aan de andere kant van de grens, op bedevaart naar Wittem. De pastoor vroeg of een pater in Wittem hem een week of drie zou kunnen vervangen, zodat hij eens op vakantie kon gaan. Mij werd gevraagd om op de vraag in te gaan en op de brommer ging ik er heen. Ik herinner me dat ik op zondag moest preken over een tekst uit het Evangelie van Lucas (hst. 19, 41 vv.) waarin Jezus huilde over de stad toen Hij Jeruzalem voor zich zag liggen en zei: ‘Had ook jij op deze dag ook maar geweten wat vrede kan brengen’. Die tekst over het verdriet van Jezus schoot mij dezer dagen weer eens te binnen naar aanleiding van de vreselijke gebeurtenissen in de oorlog tussen Israël en Hamas, Rusland en Oekraïne en elders in de wereld. Wat momenteel aan het gebeuren is, is zo volstrekt in strijd met, bijvoorbeeld, een visioen in het boek van Jesaja, een van de vier grote profeten van Israël (hst 2):

‘Dit zijn de woorden van Jesaja, de zoon van Amos; het visioen dat hij zag over Juda en Jeruzalem. Eens komt de dag, dat de berg met de tempel van de Heer rotsvast zal staan, verheven boven de heuvels, hoger dan alle bergen. Alle volken zullen daar samenstromen. Machtige naties zullen zeggen: Laten we optrekken naar de berg van de Heer, naar de tempel van Jacobs God. Hij zal ons onderrichten, ons de weg wijzen en wij zullen zijn paden bewandelen’. En even verder: Hij zal rechtspreken tussen de volken, over machtig naties een oordeel vellen. Zij zullen hun zwaarden (tanks, raketten, kanonnen, bommen) omsmeden tot ploegijzers (landbouwwerktuigen) en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal meet het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal nog de wapens leren hanteren. Nakomelingen van Jacob (ook ‘Israël’ genoemd). Laten we leven in het licht van de Heer’.

In bovenstaand visioen is de eigenlijke roeping van Israël onder woorden gebracht; maar op de keper beschouwd de roeping van ons allemaal in het klein en in groot, de roeping tot vrede door politieke bemoeienissen tot vrede achter de voordeur en met al degenen die we -op het eerste gezicht- niet mogen, maar toch bij ons horen.

DANK b.g.v. 65-JAAR PRIESTER.

Opnieuw heb ik de goedheid, hartelijkheid en attenties van medemensen/parochianen, familie, collega’s , vrienden en bekenden mogen ervaren, nu bij gelegenheid van de 65 verjaardag van mijn priesterwijding. Eerder had ik al veel goede wensen mogen ontvangen, toen ik in juli j.l. 90 werd; en toen in op 8 september 70 jaar Redemptorist was. Al die hartelijkheid doet goed; ik ervaar het als een ondersteuning. Hartelijk dank voor alle vriendelijke goedheid. Waar gewenst en mogelijk blijf ik van dienst. Moge God ons allen nabij blijven.

A.Reijnen, emeritus pastoor

SAMENLEVING EN SPANKRACHT

De spankracht van onze samenleving wordt nogal op de proef gesteld. In de wereldwijde politiek zijn er de nodige spanningen. Opkomende landen vragen om een erkende plek op het wereldtoneel en een rechtvaardige verdeling van wat de aarde oplevert. Hoe langer hoe duidelijker wordt hoezeer wij zelf verantwoordelijk zijn voor een zorgvuldige omgang met onze wereld waarvan het beheer ons is toevertrouwd. We lijken niet meer te kunnen leven op de manier van een jaar of vijf geleden. Alles wordt duurder, de boodschappen, grondstoffen, benzineprijzen, energie. De arbeidsmarkt en daarin ook de zorg  staan onder druk. Vergeleken met veel landen leven de meesten van ons echter nog in welvaart. Vluchtelingen zijn op zoek naar een beter leven.

Kunnen we als samenleving dat alles aan? Is onze spankracht groot genoeg? Zijn we mentaal voorbereid en weerbaar? Ook als de samenleving zelf haar kwetsbaarheid laat zien?

Het was even schrikken toen De Limburger van 8 september j.l. een berichtje publiceerde, klein maar veelomvattend: ‘Kwart jeugd heeft ouder met psychische stoornis’. Het bericht bevatte ‘de inschatting van het Trimbos instituut, dat tegenwoordig  900.000 minderjarigen een ouder hebben met een psychische aandoening of een alcohol- of drugsprobleem’. Alles bij elkaar zou het inmiddels gaan om 3,3 miljoen mensen. En dat op ruim 17 miljoen mensen in ons land. Wat kan de oorzaak daarvan zijn? Klaarblijkelijk zit een groot aantal mensen om een of andere reden niet goed in hun vel. Wat zeggen deskundigen, wat zegt het overheidsbeleid over een dergelijk probleem? Hoe denken ze het aan te pakken? Mensen met genoemde aandoeningen leven in ónze samenleving. Heeft die voldoende spankracht om de bestaansvoorwaarden van deze mensen te verbeteren?
Zou de spankracht in de samenleving gebaat kunnen zijn met toeleg op waarden als ‘betrokkenheid op elkaar’, ‘mededogen’, ‘ontferming’, om met een ouderwets woord te spreken? Het zijn ‘menselijke’ waarden die zeker bij christenen gedachten  kunnen oproepen aan het Evangelie, boodschap van liefde, inspiratiebron van spankracht in hun samenkomsten.

A.Reijnen emeritus-pastoor       

DANK en ZORGEN DELEN

(Brief aan allen die deze willen lezen)

DANK

Aan het begin van deze brief dank aan allen die zo vriendelijk zijn geweest aandacht te besteden aan mijn 90^e verjaardag op zondag 23 juli: de prachtige viering in de Cunibertuskerk van Wahlwiller m.m.v. beide koren: ‘Donna Voce’ en de ‘Schola Cantorum’ en de hartelijke woorden van Erwin Lennarts, lector en hulpkoster; de belangstellenden ’s avonds tussen zeven en tien in de Scalaruimte van Wittem; de attenties; de telefoontjes, brieven, kaarten. Het was hartverwarmend en ondersteunend.  Ik was/ben er heel gelukkig mee.

Maar daarnaast maak ik me zorgen over de kwaliteit van onze huidige samenleving, vooral ook over onze manier van omgaan met de opgaven waarvoor het leven ons stelt. En of wij, christenen, daar een eigen goede bijdrage aan kunnen leveren?

ONZE SITUATIE.

We zijn de laatste zestig jaar hoe langer hoe welvarender geworden, althans de meesten van ons. Ten gevolge van onze materiële welvaart nam ook ons gevoel van vrijheid toe en van het ‘recht’ ons eigen leven te kunnen inrichten los van welke overheersende instantie ook. Gebeurtenissen als tsunami of aardbeving bleven ver van ons vandaan.  Aan onze kant van de wereld konden we leven in een klimaat van vooruitgang.
Maar toen kwam er de confrontatie met HET Covid-19virus en zijn varianten. Het verspreide zich over heel de wereld en volken, en werd een pandemie. Ineens werden we onze kwetsbaarheid gewaar en ook, dat we deel uitmaken van onze wereld, die we tot nu toe dachten zomaar te kunnen ‘gebruiken’. De angst sloeg ons om het hart, virusbestrijders en mondkapjes werden met de grootst mogelijke spoed ontwikkeld,  ontmoetingen werden beperkt, evenementen afgelast, samenkomsten sterk in aantal gereduceerd. De samenleving ging op slot. Ineens werden we ons bewust van hoe we tot dan toe hadden kunnen leven of van wat we als een ‘normaal’ leven hadden beschouwd.

Al enige tijd speelde de vraag of we wel zorgvuldig genoeg waren omgegaan met onze aarde en haar milieu. De opwarming van de aarde door  menselijk toedoen met negatieve gevolgen voor het leefklimaat werd steeds duidelijker als probleem gezien. Hadden we niet te lang gedacht dat we konden doen en laten wat we wilden?  De manier waarop onze welvaart tot stand is gekomen en ons gebruik ervan worden in vraag gesteld. CO2 uitstoot moet worden gereduceerd en daar moeten we allemaal aan meedoen. Kunnen we nog blijven leven op de manier vóór-corona? Onze manier van leven wordt bovendien bekeken vanuit het armoedevraagstuk in de wereld, een van de oorzaken van het vluchtelingenprobleem.  We komen te staan voor onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor onze aarde en voor elkaar. Onze smartphones en andere ICT-apparatuur zorgen voor informatie.

Daar kwam anderhalf jaar gelen nog een probleem bij: de oorlog in Oekraïne. Die raakt ons dit keer bijzonder, omdat Oekraïne dicht bij is, deel uitmaakt van Europa, omdat nu onze vrijheid mede op het spel staat. Mensenlevens en opgebouwd menselijk goed staan op het spel.
Nu maakt Europa zich zorgen en zoekt naar haar positie t.a.v. de grote spelers op het wereldtoneel. Onze vrijheid en democratie, volgehouden welvaart maar ook de rechten en verlangens van andere continenten en volken vragen hoe langer hoe meer om aandacht. Daardoor kwam ook meer dan eerder aan het licht dat er een strijd gaande is om overwicht, macht en geld wereldwijd. Natuurlijk is het een recht van iedereen op eten, drinken een dak boven het hoofd enz. Maar wereldwijd is de eerlijke verdeling van wat onze aarde oplevert niet goed geregeld. Eigenbelang speelt een te grote rol.
En in eigen land. Kijk naar de manier waarop, bijvoorbeeld in de politiek, maar ook in bedrijfsleven en maatschappij dikwijls met elkaar wordt omgegaan; vaak zonder respect, zonder hart, met misbruik, met (vooral) het eigen belang voor ogen. ‘De vrijheid van meningsuiting’ draagt in zich de mogelijkheid van ‘het spelen op de persoon’ zonder mededogen. Hoe wordt er niet geklaagd om het (onveilige) leefklimaat. We kunnen ons zorgen maken om het geweld in en rond voetbalstadions; het geweld dat gepaard gaat met het gebruik van drugs?
En,  hoeveel zorg heerste er niet bij ouders en opvoeders over het ontbreken van het gevoel van welzijn en perspectief bij een groot percentage jeugdigen?  Mankeert er iets aan onze samenleving, zodat deze dingen gebeuren? Is het alleen te wijten aan dat -meer dan vroeger- gegevens statistisch worden vastgelegd en in de openbaarheid terecht komen? Of is er toch iets mis met de manier waarop momenteel geleefd wordt, moreel, spiritueel?

HOE KAN DIT ALLEMAAL?

Terwijl we misschien lange tijd dachten dat er alleen positieve ontwikkeling was en ‘de meeste mensen deugen’, worden we geconfronteerd met goed en kwaad.

* Met HET GOEDE van de velen, die dagelijks hun werk doen, natuurlijk om van hun loon te kunnen leven, maar ook om het plezier in hun werk en de bijdrage aan de ontwikkeling van onze samenleving. Het goede van de tallozen die ‘voor niks’ bijdragen aan de verlichting van het lot van armen en behoeftigen.

* Met HET KWADE  van  meedogenloos egoïsme en “ik-gerichtheid”, zonder dat men het zelf in de gaten heeft., omdat het leefklimaat zo is. Wat gaat er om in brein en hart van mensen? Natuurlijk, er leven instincten in ons van wil tot leven, zelfhandhaving, voortbestaan. We kunnen te maken hebben met onmacht en onvermogen. Er kunnen destructieve krachten leven, mogelijk ook in ons.                                                            Maar hoe gaan we met de krachten die in ins leven om? En hoe ontwikkelen we in deze tijd van individualisme de sociale kant van ons bestaan, onze verantwoordelijkheid voor de ander.

VERLIEZEN WE WAT WE -zeker christenen- NIET MOGEN VERLIEZEN?

Kerk was in het verleden dominant, wellicht te dominant in haar voorschriften die kerk en samenleving betroffen. Maar  kijk je naar wat ze eigenlijk moet voorstellen, dan draagt ze belangrijke waarden aan voor ons menselijk bestaan. Waar het om draaide en nog steeds om draait zijn de geboden van de liefde: -liefde tot God- gaat ons te boven maar leeft ook door de heilige Geest in ons. Gelijk aan het gebod van de Godsliefde is het gebod van de naastenliefde. Ik ken veel mensen die vanuit die geboden leven; feitelijk leven ze tegendraads vergeleken met wat er feitelijk in onze wereld aan het gebeuren is. Het Evangelie van Jezus inspireert tot het achterwegen laten van het kwaad, tot verzet tegen alles wat ons menselijk bestaan afbreuk doet, verzet tegen de machten van het kwaad, die in ieder mens aanwezig kunnen zijn.. Mijn zorg is dat we (al langere tijd) aan het  verliezen zijn wat we niet mogen verliezen: ons geloof dat het in Godsnaam mogelijk is te leven niet vanuit egoïsme, maar vanuit de liefde. Dat is niet vanzelfsprekend maar vraagt een voortdurende inspanning. Daarvoor hebben we ook rituelen (sacramenten) en samenkomsten nodig waarin we ons laten inspireren door Gods Woord in mensentaal en Brood en Leven met elkaar delen. Het moge niet langer ‘plicht’ zijn, maar ‘behoefte’. De apostel Paulus noemt in zijn brief aan de Galaten (huidige Turkije) als vruchten van de Geest: ‘liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft’ (hst 5, 27vv). Daar vertrouwen ons maar aan toe. Onze beleving van genoemde waarden zijn heilzaam voor ons en voor onze wereld. God zegene ons allen.

Nogmaals dank voor al uw vriendelijke goedheid,  A. Reijnen emeritus-pastoor

Bezinningen veertigdagentijd.

Vrijdag 7 april 2023 : GOEDE VRIJDAG

Beste mensen,

Lezingen. Als voornaamste het Lijdensverhaal uit het Evangelie van Johannes Hst. 18 en 19

Na het laatste avondmaal gaan Jezus en zijn leerlingen naar de Olijfberg, waar Jezus in het vermoeden wat Hem te wachten staat in doodsangst raakt. Hij bidt tot zijn Vader in de hemel, dat de lijdenskelk aan Hem voorbij mag gaan. Op het schilderij boven het hoofdaltaar in de kerk van Eys wordt dit afgebeeld.

Voorgeleid aan Hogepriesters, Oudsten en Sanhedrin (Hoge Raad) wordt hij vals beschuldigd. Men besluit Hem naar Pilatus te brengen, landvoogd namens de Romeinse machthebbers, met de vraag om Hem ter dood te veroordelen. De ondervraging door Pilatus leidt tot diens uitspraak: ‘Ik vind geen schuld in Hem’. Al niet geliefd omdat hij de vertegenwoordiger is van de bezettende macht, durft Pilatus het niet aan om Jezus vrij te spreken. Hij levert Hem over aan de Joden over en meent zijn handen te kunnen wassen in onschuld.  Het betekent het toelaten van de mishandeling van een onschuldige mens en zijn dood als een misdadiger aan een kruis.

Wispelturigheid van mensen, valsheid van tegenstanders, lafheid van bestuurders zijn tot op heden oorzaak van schijnprocessen en van de dood van onschuldigen.  De media van onze tijd berichten er regelmatig over. Vandaag staan we er stil bij en nemen we ons voor om -met Gods hulp- aan zulke dingen niet mee te doen.

AANBEVELINGEN

• Kies een moment om u hierin te verdiepen waarin u niet afgeleid wordt
• Lees de aangeboden tekst en vraag u af: Wat heb ik gelezen?
• Blijf even stil en vraag u af of er voor u nog wat valt toe te voegen aan hetgeen u zojuist hebt gelezen?
• Vraagt u af wat de betekenis, van wat u hebt overwogen, concreet kan betekenen voor uw eigen leven?
• Probeer dat weer te geven in een gebed tot God/Jezus Christus met uw eigen woorden.

Blijf nog even stil en ga verder met uw bezigheden.

GEBED

Dappere Jezus,
U hebt u overgegeven
aan het onrecht dat U is aangedaan.
U hebt vernedering, veroordeling, mishandeling,
dood aan een kruis doorstaan,
terwijl uw leven vol was van waarachtigheid,
van mededogen en liefde in Godsnaam.
De kruisweg die U bent gegaan hield in
het einde van kwaad en zonde
en de belofte van leven voorgoed.
Wij danken U en vragen U
om de moed tot navolging,
opdat ook wij mogen leven.

Amen

Kapelaan Siju. 

Bezinningen veertigdagentijd.

Dinsdag in de goede week 4-4-2023

Teksten: Jesaja 49, 1-6; Johannes 13, 21-33.36-38

Hebt U een Bijbel sla de teksten dan op en laat ze tot u doordringen.
We zijn in de Goede Week en het valt te begrijpen dat bovenstaande teksten ons worden aangereikt
enkele dagen voor het ‘heilige drietal’ vanaf Witte Donderdag –Pasen.
De tekst uit het 2 e deel van het Boek Jesaja, een van de ‘grote’ profeten wat voor dienstbaarheid aan
elkaar God wil. De tekst is eigenlijk geschreven voor de naar Judea teruggekeerde ballingen en hun
taak van de ene God te getuigen te midden van de andere volken. Maar wij denken bij het lezen deze
week bijna vanzelfsprekend aan Jezus, vanaf de moederschoot geroepen om in Gods Naam dienaar
te zijn onder ons. God is met Hem. Door zijn uitspraken maakt Jezus het onderscheid tussen wat met
Gods bedoelingen al of niet overeenkomt. Het maakt van zijn mond ‘een tweesnijdend zwaard’. Van
de andere kant is Hij ook eenvoudig, zonder ophef en heel zachtmoedig. ‘Het geknakte riet (de
gekwetste en kwetsbare mens) zal Hij niet breken. Resultaat heeft Hij lang niet altijd. Zijn roeping is
zijn eigen mensen terug te brengen naar God, maar dat niet alleen. Hij moet ook een licht zijn voor al
degenen die niet tot het ‘volk van God’ behoren, m.a.w. voor de zogenoemde ‘heidenen’. God
immers wil het heil van alle mensen.
De Evangelietekst vertelt van het gesprek van Jezus, aan tafel met zijn leerlingen, met een van hen,
Judas, die Hem zal verraden. Voor de andere leerlingen moet het gesprek wellicht niet helemaal
helder zijn geweest, maar voor ons die weten wat er allemaal op het einde van Jezus’ leven is
gebeurd, is duidelijk dat het verraad van Judas de eindfase van Jezus bestaan onder ons heeft
ingeluid. Jezus noemt wat er met hem gebeurd is vanaf zijn overlevering, veroordeling en kruisdood
tot en met zijn opstanding met Pasen ‘zijn verheerlijking’ De gebeurtenissen hangen samen, het ene
niet zonder het andere.

*U zoekt weer een rustig moment waarop u niet wordt afgeleid of waarop u zich niet láát
afleiden.
*U leest de tekst(en) en staat er enige tijd bij stil: ‘Wat hen ik gelezen?’ ‘Begrijp ik wat ik
gelezen heb? Kan ik me erin verplaatsen?
*U leest de tekst(en) opnieuw. Heeft het herlezen ervan nieuw inzicht geopend? Wat zou het
gelezene voor uzelf kunnen betekenen aan perspectief, aan inspiratie voor het eigen gedrag? Wat
voor soort dienaar/dienares ben ik zelf.
*Na enige tijd formuleert u met uw eigen woorden een gebed
*U hervat uw werkzaamheden.

Emeritus pastoor Reijnen.