Piet van Loo

Broeders en zusters, De vakantietijd komt er weer aan. Een tijd van ontspanning, rust, en misschien ook een tijd voor reflectie. In het evangelie van vandaag horen we hoe Jezus terugkeert naar Zijn geboortestad en geconfronteerd wordt met ongeloof en afwijzing door Zijn eigen stadsgenoten. Ze vragen zich af wie Hij denkt dat Hij is en waarom Hij het recht zou hebben om hen te onderwijzen. Ze zien Hem slechts als de zoon van de timmerman, een van hen, niet als een profeet of leraar met autoriteit.

Maar waarom reageren zij zo negatief? Het antwoord ligt waarschijnlijk niet alleen in hun jaloezie of ongeloof, maar ook in de uitdagende boodschap die Jezus verkondigt. Hij spreekt over een God van liefde en vrede, en roept de mensen op om zelf ook liefdevol, vredig, barmhartig, nederig en vergevingsgezind te zijn. Dit zijn woorden die een diepe levensverandering impliceren, iets waar de meeste mensen niet zomaar klaar voor zijn. Ze vragen van ons een zelfreflectie en een aanpassing van onze levenswijze die vaak confronterend en ongemakkelijk kan zijn.

Laten we nu een stap terug doen en onszelf de vraag stellen: Hoe zouden wij reageren als Jezus vandaag in ons dorp, onze gemeente, onze stad kwam en deze woorden van liefde, vrede en vergeving zou prediken? De kans is groot dat ook wij niet direct enthousiast zouden zijn. Onze moderne cultuur benadrukt individualisme, competitie en materieel succes. En helaas, het is ook een cultuur van geweld, onderdrukking, uitbuiting en oorlog.

In deze harde en vaak meedogenloze wereld lijkt er weinig plaats voor de zachte, maar krachtige, woorden van Jezus. Toch is er hoop. Want hoewel de cultuur waarin wij leven vaak verre van de idealen van liefde, vrede en vergeving lijkt, zijn er talloze mensen die zich inzetten voor hun medemensen. Er zijn meer dan een miljoen vrijwilligers die zich dagelijks inzetten voor de zieken, gehandicapten, armen, en vele anderen in nood. Deze vrijwilligers, mannen en vrouwen, jong en oud, laten zien dat de boodschap van Jezus nog steeds leeft en dat zijn oproep tot liefde en dienstbaarheid gehoord wordt.

En het mooie is, deze vrijwilligers zijn niet altijd gelovige mensen. Vaak zijn het ook ongelovigen die de waarden van liefde, barmhartigheid en vergeving belichamen in hun daden. Dit toont aan dat de woorden en daden van Jezus universeel zijn en een kracht hebben die verder reikt dan religieuze overtuigingen.

Vandaag, op deze eerste zondag van de zomervakantie, is het een goed moment om stil te staan bij hoe wij de woorden van Jezus in ons eigen leven kunnen integreren. Hoe kunnen wij, te midden van onze drukke en vaak competitieve wereld, de waarden van liefde, vrede en vergeving omarmen en uitdragen? Misschien door kleine gebaren van vriendelijkheid, door geduldig en begripvol te zijn, door een helpende hand te bieden waar nodig.

Laat ons bidden dat we de moed en de kracht vinden om volgens de boodschap van Jezus te leven, zodat we niet alleen ons eigen leven, maar ook dat van anderen kunnen verrijken en verbeteren. Moge deze zomervakantie een tijd zijn van niet alleen lichamelijke rust, maar ook van geestelijke vernieuwing. Amen.

Kapelaan Siju.

Broeders en zusters in Christus, De lezingen van vandaag nodigen ons uit om dieper na te denken over pijn, geloof, aanraking en goddelijke genezing. Het evangelie van vandaag presenteert ons een diepgaand verhaal in een verhaal. Jezus wordt benaderd door Jaïrus, een overste van de synagoge, die wanhopig is omdat zijn dochter stervende is. Terwijl Jezus op weg is om de dochter van Jaïrus te helpen, raakt een vrouw uit de menigte Jezus’ kleed aan in de hoop genezen te worden van haar jarenlange ziekte.

Het lijkt misschien vreemd dat Jezus, omringd door een drukkende menigte, vraagt: “Wie raakte Mij aan?” Wat kan er zo belangrijk zijn aan het feit dat iemand Hem heeft aangeraakt? Gedurende Zijn hele aardse leven heeft Jezus talloze mensen genezen, blinden het zicht teruggegeven en lammen laten lopen. Mensen hebben Hem overal aangeraakt, dus waarom stelt Hij nu deze vraag?

Er schuilt een diepe waarheid in dit moment. Dit is de enige keer in het hele Nieuwe Testament waarin Jezus aangeeft dat kracht van Hem is uitgegaan door een aanraking. Het was het geloof van deze vrouw, haar diepgewortelde vertrouwen dat een simpele aanraking van Jezus’ kleed haar zou genezen, dat leidde tot de kracht die van Hem uitstroomde. Ze zei niet: “Als ik Jezus aanspreek en Hem om hulp vraag, zal Hij me helpen.” Nee, ze geloofde: “Als ik slechts zijn kleren kan aanraken, zal ik al genezen zijn”. En zo gebeurde het. Haar geloof bracht haar tot genezing.

Er is iets wezenlijks levengevend in de kracht van aanraking. We hebben allemaal van tijd tot tijd behoefte aan een aanraking, of dat nu in de vorm is van een knuffel, een hand op onze schouder, of iemand die onze hand vasthoudt in tijden van persoonlijke moeilijkheden. Aanraking kan ons troosten, ons genezen en ons sterken.

Jezus raakt ons aan op vele manieren. Hij raakt ons aan via onze naasten, medemensen. Hij raakt ons aan door de sacramenten, waar we Zijn genade direct mogen ervaren. En Hij raakt ons op een zeer persoonlijke manier aan door ons de Heilige Geest te zenden om ons te begeleiden en te ondersteunen in ons aardse leven.

Jezus steekt Zijn hand uit en zegt: “Meisje, ik zeg je, sta op!” En het meisje staat op. De aanraking van Jezus wekt haar tot leven, zowel fysiek als spiritueel. Dit laat ons zien dat de aanraking van Jezus altijd levengevend is.

Laten we vandaag, net als de vrouw en het meisje in het evangelie, met geloof onze hand uitstrekken naar Jezus. Laten we geloven in de kracht van Zijn aanraking en de genezing die Hij ons wil schenken. En laten we diezelfde liefde en zorg uitstralen naar de mensen om ons heen, zodat ook zij de kracht van Gods liefde mogen ervaren door ons heen. Amen.

Kapelaan Siju. 

Dierbare broeders en zusters, Velen van ons voelen zich aangetrokken tot de zee. We bewonderen de kleur, de kracht en het leven dat het herbergt. Anderen zijn er juist bang voor vanwege de onvoorspelbare natuur ervan.

In Bijbelse tijden was de zee een bron van angst. Mensen vonden het gevaarlijk en geloofden dat alleen God de macht had om de zee te temmen. Dit geloof zien we terug in verschillende Bijbelverhalen. In Genesis temt God de wateren door ze te scheiden en de aarde te vormen. In Exodus verdeelt God de Rode Zee, waardoor de Israëlieten kunnen ontsnappen aan de Egyptenaren. En in Openbaring wordt ons verteld dat er ‘geen zee meer zal zijn’ wanneer Gods vrede uiteindelijk neerdaalt op een ‘nieuwe aarde en een nieuwe hemel’.

Deze achtergrond helpt ons om het evangelie van vandaag te begrijpen. Jezus is moe na een dag onderwijzen en genezen in Galilea. Terwijl Hij met Zijn leerlingen over het Meer van Galilea naar het land van de heidenen vaart, breekt er een storm los. Grote golven slaan tegen hun kleine boot, en de leerlingen zijn doodsbang. Ze wenden zich tot Jezus en vinden Hem slapend: ‘Meester, kan het U niet schelen dat we vergaan?’ vragen ze. Jezus wordt wakker, kalmeert de storm en zegt: ‘Waarom zijn jullie zo bang? Hebben jullie nog steeds geen geloof?’

Deze gebeurtenis herinnert ons eraan dat we allemaal geconfronteerd worden met stormen in ons leven. Soms zijn het letterlijk stormen, maar vaak zijn het persoonlijke stormen zoals financiële problemen, gezondheidskwesties, relatieproblemen of innerlijke onrust (bv. als je je bedreigd voelt of plotseling door iedereen verlaten voelt of als een geliefde sterft). Vaak wenden mensen zich in tijden van nood tot God, maar negeren Hem als alles goed gaat. Dit kan een probleem zijn, want als we geen band met God opbouwen tijdens de rustige momenten, is het moeilijk om Hem te vinden tijdens de stormen.

Veel mensen denken dat, als God echt bij hen is, er geen stormen in hun leven zouden zijn. Maar het evangelie van vandaag leert ons dat dit niet waar is. Jezus was aanwezig toen de storm de leerlingen trof, maar Zijn aanwezigheid verhinderde de storm niet. Wat Hij wel deed, was de leerlingen geruststellen dat Hij met hen was, zelfs in de moeilijkste tijden.

We weten, maar willen het eigenlijk niet voor onszelf accepteren dat moeilijkheden een natuurlijk onderdeel van het leven zijn. Zelfs Jezus’ leven was niet probleemloos. Hij waarschuwde ons dat iedereen die Hem volgt, te maken kan krijgen met ‘verdrukking, benauwdheid en lijden’. Maar Hij belooft ook ons te helpen. Hij leert ons de ‘verdrukking’ te doorstaan: ‘Ik laat jullie niet als wezen achter’, zegt Jezus, ‘Ik kom naar jullie toe’. Het is daarvoor wel belangrijk dat we voor hem open staan.

Hoe kunnen we deze stormen in ons leven doorstaan? De lezingen van vandaag geven ons enkele nuttige richtlijnen. Onze eerste lezing uit het boek Job herinnert ons eraan dat alle stormen grenzen hebben; hoe intens ze ook zijn, ze gaan altijd voorbij.

Laten we ons dus in gedachten houden dat we nooit alleen zijn. God is altijd bij ons, zelfs als het lijkt alsof Hij slaapt. Blijf bidden en in verbonden gesprek met Hem wees je ervan bewust dat stormen ons niet alleen dichter bij God kunnen brengen, maar ook nieuwe wegen kunnen openen.

Moge God ons de kracht geven om de stormen in ons leven te doorstaan en ons geloof in Hem te versterken. Amen.

Kapelaan Siju. 

Lezingen: Genesis 3, 9-15; 2 Korintiërs 4, 13-5, 1; Marcus 3, 20-35.
Wellicht herinneren de ouderen onder ons zich nog een liedje van Barend Servet uit 1973: ‘Waar moet het heen, hoe zal het gaan, waar komt die rotzooi toch vandaan? Wat moeten wij met ons bestaan, de wereld is nog niet vergaan’. ‘Waar moet het heen? Waar komt die rotzooi toch vandaan…….? Ondanks dat statistieken uitwijzen dat een groot percentage Nederlanders tevreden is met hun bestaan, blijken er toch ook nogal wat mensen te zijn die ongerust zijn over wat er zich op het wereldtoneel maar ook bij ons in de buurt allemaal afpeelt. Ze/we hebben er geen greep op, snappen het allemaal niet, vragen naar het waarom en missen vertrouwen en blijven thuis bij Europese verkiezingen. Een jaar of tien geleden dachten we waarschijnlijk niet in een dergelijke situatie terecht te zullen komen. Gelukkig weten we, waarschijnlijk uit eigen ervaring, dat er nog steeds veel goeds gebeurt: we hebben werk dat we graag doen of waartoe we ons geroepen voelen, we kunnen aan op de trouw van partner en vrienden, de liefde van kinderen, vrijwilligers die hun handen uit de mouwen steken ten bate van dorpsverenigingen en parochie, ‘n Zorgoverleg in Morgenster dat zich afvraagt hoe het naar vermogen parochianen aandacht kan geven die ze nodig hebben. Veel goeds, veel liefde dus. Maar ook nogal wat kwaad onder individuen en volken zoals de het dagelijks nieuws op de TV laat zien. Conclusie: wij leiden een kwetsbaar en gebroken bestaan. Hoe komt dat, wat is de achtergrond daarvan? Binnen onze geloofstraditie geeft het Boek van de Schepping in een mythisch verhaal de oorzaak aan. We zijn als vrije mensen door God geschapen; we kunnen het goede doen maar ook de neiging hebben grenzen te overschrijden, ons boven alles en iedereen te verheffen, van God noch gebod iets aan te trekken. In het verhaal van Adam (de mens) en Eva, man en vrouw, als vrije mensen geschapen, zwichten beide voor de verleiding. Ze willen meer zijn dan ze zijn en eten van vruchten van de boom waarvan  ze niet mochten  eten. Ze overschrijden hun grens. Dan zoekt God hen op: ‘Mens waar ben je’? Ze durven niet voor de dag te komen, want ze ervaren door hun daad hun naaktheid, hun armzaligheid. Om voor de dag te kunnen komen moeten we ons kleden. Van het kwaad geven mensen graag elkaar of een macht buiten hen de schuld. Bv. voorwendsel voor de oorlog in Oekraïne: het verwaarlozen van de Russische minderheid gepaard aan het waandenkbeeld van het herstel van ‘Groot-Rusland’. Kwaad in onze wereld komt het omdat grenzen worden overschreden, soms letterlijk zoals in oorlogen; maar ook het overschrijden van grenzen van respect voor menselijke integriteit door bedrog uitbuiting, geweld en misbruik. Het kwaad, gesymboliseerd in de kruipende slang, heeft op vele verschillende manieren invloed op mensen. Maar er is ook een antwoord.

Er is in Jezus Christus een nieuwe Adam gekomen, een nieuwe mens, die vasthoudt aan zijn  goede verhouding met God, zijn en onze hemelse Vader. Hij koestert geen eigendunk. Hij beantwoordt aan zijn levensroeping te leven vanuit de liefde en daarmee het kwaad, de zonde, gesymboliseerd door de duivel, te bestrijden. Schriftgeleerden uit Jezus’ tijd, die hun in hun betweterige kennis en voorschriften medemensen gevangen houden, vrezen Jezus en zijn ruimte van leven, oproept op tot navolging van zijn leven in liefde. Degenen die hem daarin volgen belooft Hij ‘leven’ voorgoed. Zíj zijn Jezus’ moeder, broeders, zijn familie: zijn eigen moeder vanaf het begin, later ook zijn leerlingen; in onze tijd ook wij. Wij horen bij Hem. Het Pasen van Jezus, zijn opstanding ten leven, zijn opname bij onze hemelse Vader zijn het resultaat van het beantwoorden van Jezus aan zijn levensroeping. Mogen wij onze grenzen aanvaarden, Jezus Christus navolgen en leven vanuit de liefde voor God en medemens. Amen.

Emeritus pastoor Reijnen. 

Dierbare broeders en zusters in Christus,

Heilige Augustinus van Hippo, een van de grootste kerkvaders in de Kerk, probeerde het mysterie van de Heilige Drie-eenheid te begrijpen, waarin hij vast geloofde en vertrouwde. Tijdens een wandeling langs de zee zag hij een kind spelen in het zand, een gat graven en proberen dit met water uit de oceaan te vullen. Toen H. Augustinus vroeg wat het kind deed, antwoordde het dat hij de oceaan in het gat wilde legen. “Dat is onmogelijk,” zei H. Augustinus, “de oceaan is veel groter dan het gat.” Op dat moment besefte H. Augustinus dat het net zo onmogelijk is om de menselijk geest te vullen met de immensiteit van het mysterie van de Heilige Drie-eenheid.

Vandaag vieren wij het hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid, een van de diepste mysteries van ons geloof. Veel priesters en diakens kijken met enige angst uit naar de preek van deze zondag. Ze vragen zich af: “Hoe preek ik over de Drie-eenheid, als het een mysterie is dat we nooit volledig zullen begrijpen?”

Er is een mooi gezegde: ‘Hoe beter we iemand kennen, hoe dieper we ingaan in het mysterie van wie die persoon is.’

Laten we een voorbeeld nemen: Een jonge man leerde een jong meisje kennen. Ze beginnen meer interesse voor elkaar te tonen en samen op te trekken. Door de loop van de maanden heen, leren ze elkaar steeds beter kennen. Terwijl hun relatie zich ontwikkelt van die eerste verliefdheid tot liefde, beginnen ze te beseffen dat ze elkaar nooit volledig zullen begrijpen. Maar ze beseffen dat ze de dingen anders benaderen, vanwege de hele reeks ervaringen, die ieder van hen afzonderlijk maken tot wie ze zijn.

Hoe beter ze elkaar leren kennen, hoe meer ze het mysterie van elkaar respecteren. Kennismaking (in elkaar verdiepen) heeft tot mysterie geleid. Er is een innerlijke verbinding tot stand gekomen en ze trouwen. Hun respect voor elkaar groeit omdat ze het mysterie van elkaar toestaan om hen tot nieuwe kennis van elkaar te brengen. Mysterie heeft tot kennis geleid.

Nu wil ik dit toepassen op ons geloofsleven en op ons begrip van de Drie-eenheid. Ten eerste leidt kennis tot mysterie. Hoe komen we tot de stelling dat er één God is in drie personen: Vader, Zoon en Heilige Geest? Eén God, maar toch is iedere persoon volledig God?

De Bijbel maakt heel duidelijk dat er maar één God is. Toch spreekt de Schrift ook over de Zoon als het eeuwige Woord van de Vader. Het Evangelie van Johannes stelt dat het Woord vlees is geworden en onder ons heeft gewoond. In de Bijbel zei Jezus vóór de Hemelvaart dat hij terugkeerde naar de Vader, zodat de Vader en de Zoon ons de Heilige Geest kunnen sturen. Jezus beloofde zijn discipelen dat zodra zij de Heilige Geest zouden ontvangen, zij door de Geest geleid zouden worden om te groeien in een begrip van God. Kennis van de Bijbel leidt ons dus naar het Mysterie van de Drie-eenheid.

Ten tweede leidt het Mysterie van de Drie-eenheid ons naar een diepere kennis van God. We vragen ons af: “Waarom heeft de Vader de Zoon gestuurd? Waarom offerde de Zoon zijn fysieke leven voor ons op? Waarom hebben wij de Heilige Geest ontvangen?” Het antwoord waar we op komen is dat God van ons houdt met een liefde die zo diep is, zo allesomvattend, dat die ondoorgrondelijk is.

We begrijpen misschien niet hoe de Ene Drie kan zijn en de Drie Eén kunnen zijn, maar we weten dit wel: er wordt van ons gehouden met een liefde die onze diepste verbeelding te boven gaat. God de Vader heeft ons geschapen, God de Zoon heeft ons verlost, en God de Heilige Geest heiligt ons. Dit mysterie van de Drie-eenheid is een uitnodiging om dieper binnen te treden in de liefde en de gemeenschap van God zelf.

Laten we vandaag, op dit Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid, onze harten openen voor het mysterie van Gods liefdevolle aanwezigheid in ons leven. Laten we ons leven doordringen door de Drie-eenheid, zodat we steeds dieper kunnen groeien in onze relatie met de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest. Amen.

Kapelaan Siju.