Wennt vier gebòare wèëde en op de welt komme geet dat durch ut vruchtwater van de mam. Vier wèëde sjun gewesje en in de erm va de mam gelaat. De iësjte sjtond van os eege lèëve op dis èëd hat begonne. Ee paar daag sjpieëder huujtsedaags is dat duks noa monde woeëd me noa de kirk gedrage om opnujts gewesje te wèëde, noe in ‘t water van d’r deupvont. Die twieëde wesjbuurt woar um aa te gèëve, dat wennt och mèr get koeëds an os woar vier an d’r gowe kant van ‘t lèëve, d’r kant van d’r Herrgott, d’r kant van de leefde ongeree zowwe stòa. Johannes d’r Deuper woar doamit in d’r Jordaan begos wie hèë de luj vuurbereijet op de prèëdig van ’t Herrgöttje dat dartig joar ieëder op de welt woar koame. Ut woar nuëdig dat Hèë koam, want ’t woar doe ginge gemekkelijke tied: de luj woeëde nit richtig vreij. De Romeine woare d’r baas. En godsdeenstig woeëde gans get onnuuëzel vuurschrifte geplekt aan wat richtig belangriek woar: de leefde vuur dr Herrgott en de anger luuj. De luuj verlangete angesj en woole doa aa mitwirke. Johannes dompelde ze onger en frisch gewesje begonne ze op nujts.
Vier zund ee paar joar wieër gegrujd, sommige al vueël joare. De mieëtste zund oetgegrujd mit vuur oge dat vier gow luuj wille zieë, wie ’t Herrgöttje dat hat gevroagd: ging bedregere, ging haatzienere; luuj mit zurg vuuree, zoëwie vier dat vanaaf ozze deup en van os owwesj gelieërd hant.
Mè wie vinge vier, dat os welt d’r huujtsedaags beij sjteet? Zund vier d’r gerust op? Of zit os de priej vol zurg? En wennt dat beij vueël luuj zoë is krient vier -vuur d’r serieuze vastetied begint- noe ee paar daag de kans om same mit get angesj bezig te zieë. Inge ‘klimaatwissel’ van zurg noa sjpass; ee paar daag dat degínnige die wille zich kinne los loate en zich kinne ongerdompele in plezeer en sjpass. In dit fes loate vier zieë wie gèër vier lèëve en wie vier oetkieke noa goodheed, richtig mitee umgoa, opee aakinne? Dat is joa ut richtige lèëve.
Wennt vier mit carnaval hant ervare wie vier beijee huuëre kin ‘t ee fes zieë woë vier bèëter oetkomme, mieje oszelver, mieje begange mit de luuj nèëve òs, dit aagevange nujjoar direk bereid zieë d’r get goods van te make ooch al lèëve vier in inge ongemekkelikke tied.
Mit Esjgoonsdig dinke vier wèr noa wie vier es gedeupte luuj oszelf kinne verbèëtere tot gow luuj in de welt en in os durp woin noe de nueëdige luuj ’t lestig hant.
Mè noe ieëjs op noa de carnaval: Ees Alaaf.
