Lieve mensen , beste kinderen, Vandaag vieren we samen de oogstdankviering, een dag waarop we stilstaan bij alles wat de aarde ons geeft. Kijk eens naar wat hier voor het altaar staat: een appel, een aardappel, en een tros druiven, melk, brood.
Beste kinderen, laat me jullie een vraag stellen: wat hebben deze vruchten nodig om te groeien? Aarde, water en zonlicht — dat zijn geschenken die de natuur ons zomaar geeft. We hoeven niet te betalen voor de regen die valt of de warmte van de zon die schijnt. En toch is dat niet genoeg. Wie zorgt ervoor dat deze vruchten uiteindelijk op onze tafel terechtkomen? Het zijn de boeren, de landbouwers en fruittelers, de mensen die met zorg en aandacht de gewassen planten, verzorgen en oogsten. Dankzij hun harde werk kunnen wij genieten van deze goede gaven.
Vandaag mogen we stilstaan bij deze prachtige samenwerking tussen wat ons gegeven wordt en wat wij doen. God geeft ons de aarde, de regen, de zon, de dieren. Maar ook wij, mensen, hebben een belangrijke taak. Wij moeten zorgen voor de aarde, zodat die vruchten kan voortbrengen. Zonder de inzet van mensen zou die appel of aardappel hier niet liggen. We mogen daarom dankbaar zijn voor de mensen die werken met de aarde en de dieren, en die ons helpen om van de overvloed van de natuur te genieten.
Maar terwijl we vandaag dankbaar zijn, moeten we ook eerlijk zijn over hoe wij met de aarde omgaan. Jezus zag de natuur als een weerspiegeling van Gods goedheid en zorg. Hij gebruikte vaak beelden uit de natuur om ons iets te leren over het Koninkrijk van God. Denk maar aan het mosterdzaadje dat groeit, of de wijnstok die goede vruchten draagt. Jezus zag de natuur als een geschenk om van te leven, maar ook om te respecteren en te beschermen.
Helaas moeten we constateren dat we in onze tijd de natuur niet altijd goed behandelen. De aarde is kwetsbaar, en vaak maken we haar kapot. Door vervuiling, ontbossing en klimaatverandering brengen we schade toe aan Gods schepping. Dat is iets waar we niet zomaar aan voorbij kunnen gaan. We zien de gevolgen om ons heen: hittegolven, droogte, overstromingen. De oogsten zijn niet meer zo voorspelbaar als vroeger. Dit zijn allemaal tekenen dat we op een andere manier met de aarde moeten omgaan.
Vandaag, op deze oogstdankviering, mogen we daarom niet alleen dankbaar zijn voor alles wat we ontvangen, maar ook nadenken over wat wij kunnen doen om de schepping te beschermen. Wat kunnen wij doen om beter met de natuur om te gaan? Hoe kunnen wij bijdragen aan het behoud van de aarde, zodat ook onze kinderen en kleinkinderen kunnen genieten van de vruchten van de aarde?
Beste mensen, Jezus geeft ons het voorbeeld. Hij zag de natuur als een kostbare spiegel van Gods liefde. Laten wij die liefde beantwoorden door met zorg en aandacht om te gaan met de schepping. Laten we ervoor zorgen dat de aarde niet uitgeput raakt, maar dat zij blijft bloeien en vruchten voortbrengt voor de generaties die na ons komen.
Laten we vandaag niet alleen danken voor de overvloed die de aarde ons geeft, maar ook bidden dat wij beter leren zorgen voor de schepping. Amen.
Kapelaan Siju.
