(C.Ss.R. viert de Allerheiligste Verlosser)
Lezingen 15e zondag: Amos 7, 12-15; Efeziërs 1, 3-14; Marcus 6, 7-13.
De afgelopen weken hebben we ons kunnen verbazen over het ‘oranjegevoel’ van velen in Nederland b.g.v. de deelname van het Nederlands elftal aan het Europees kampioenschap. Massaal trok men de grens over om ‘ons elftal’ te ondersteunen. Maar ook in Nederland liet men zich niet onbetuigd. Het was op een paar incidenten na één groot feest. Ook in het buitenland was men verbaasd over de positieve stemming onder de Nederlandse fans. Het EK leek voor heel veel mensen een grote afleiding in een periode van onzekerheid en daarmee gepaard gaande stress. We hadden te maken met de moeizame vorming van een nieuwe regering. Daarbij kwamen flinke tegenstellingen in ons land naar boven. Er zijn dan de nodige eigentijdse profeten, die ons naar eigen inzicht voorhouden wat goed is voor ons allemaal. De afleiding, geboden door ‘onze’ deelname aan het Europees kampioenschap voetbal was welkom. Helaas is het feest voortijdig afgebroken door de uitschakeling van ons elftal in de halve finale. De fans hebben mooie dagen gehad. De domper is in gelatenheid geaccepteerd. De werkelijkheid is niet anders. Opnieuw zullen er profeten zijn, die ons gaan voorhouden wat goed voor ons is.
Profeten zijn van alle tijden. Vandaag gaat het over Amos en over Jezus. Profeten hebben een dubbelrol: ze moeten ondersteunen wat goed is en aan de kaak stellen wat verkeerd gaat en afbreuk doet aan mensen. Zo in onze Bijbel de profeten aan wie omvangrijke geschriften zijn gewijd, Jesaja, Jeremia, Ezechiël en Daniël; en een twaalftal met kleine verhalen. Van die laatsten is de profeet Amos in de 1e lezing er een. Zoals de profeten van nu hun thema’s hebben: milieu, klimaatverandering, eigen volk eerst, bestaanszekerheid, veiligheid, vrede, zo hadden ook de profeten toen hun thema’s. U kunt zelf beoordelen of de tijd van nu lijkt op de tijd van toen en of het verleden een goede raad inhoudt voor onze tijd. Mensen, die zich geroepen voelen om profeet te zijn hebben het niet gemakkelijk, vooral als ze iets voorhouden wat niet graag gehoord wordt, waaraan men liever voorbij kijkt. Amos uit Judea in het zuiden afkomstig trad op in de 7e eeuw voor Christus in het welvarend Noordrijk. Het had zijn staatsheiligdommen en priesters, die afhankelijk waren van de politiek. Ze spraken naar de mond van de machthebbers. Ze keken voorbij aan de buitensporige welvaart van de rijken, de uitbuiting van de armen en de schijnheiligheid van de staatseredienst. Amos, profeet, maar achter de koeien vandaan gekomen, om -niet in de naam van de staat- maar in Godsnaam de tekorten aan de kaak te stellen wordt uitgewezen uit het Noordrijk. Men wil niet de terechte kritiek horen, die hij uit. Op de duur zal de welvaart, het gebrek aan menselijke solidariteit en waarachtige godsdienstigheid het rijk ten onder doen gaan aan. Een gedeelte van het volk zal omkomen, een ander gedeelte zal in ballingschap worden weggevoerd.
In de Evangelielezing trekt profeet Jezus In Godsnaam rond om door zíjn manier van leven en werken Gods liefde voor alle mensen zichtbaar te maken. Hij geeft de mensen wijze raad op basis van zijn goede relatie met zijn en onze hemelse Vader. Hij geneest, bevrijdt mensen van hun boze geest lichamelijk, psychisch, geestelijk. Jezus helpt mensen af van de afgoden macht en geld. Hij doet mensen zonder stem spreken en laat doven horen en naar zijn goede raad luisteren. Hij komt op voor liefde onder mensen en tot God. Hij kan dat niet alleen en stuurt zijn twaalf leerlingen uit, eerstelingen van het nieuwe volk van God. Ze dienen -naar Jezus’ voorbeeld- niet gehecht te zijn aan status of bezit. Het moet gaan om de liefde voor medemens en God. Kunnen we daar wat mee in onze tijd? Welke zijn de goede kanten van nu; waar liggen de tekorten? Waar is godsdienstigheid waarachtig en waar is zij schijn? Laat ieder van ons op deze vragen het antwoord geven. Amen.
Emeritus pastoor Reijnen.
