Lezingen: Genesis 12, 1-4a; 2 Timotheüs 1, 8b-10; Matteüs 17, 1-9.
Dezer dagen ervaren we, beste mensen, hoe kwetsbaar we zijn. Het coronavirus breekt bij ons in en verstoort het ritme van leven waaraan we zo gewoon waren geraakt en waarin we met vanzelfsprekendheid leefden.
We weten dat de mensheid veel heeft bereikt op het gebied van mobiliteit en daardoor op het gebied van de reizen wereldwijd; op het gebied van de economie en de landbouw, de productie is verveelvoudigd; op het gebied van de informatie en communicatie. Met name ook jongeren hebben met behulp van computer en smartphone contacten over heel de wereld. En dan breekt plotseling een virus in, lijkt heel die door ons opgebouwde wereld in duigen te vallen en is de mensheid in last en vrees. Voorspellingen-voor- het- ergste-geval liegen er niet om. Het menselijk bestaan, in de manier waarop we het beleefden, lijkt bedreigd. Ineens wordt veel aan reizen, contacten en manier van contact afgeraden. Zodanig dat de toeristenindustrie en de economie eronder lijden en de beurzen dalen.
De vraag is: leren we daarvan? Is de wereld zoals we die hebben ontwikkeld goed te noemen, een waarborg voor een goede toekomst? Moeten we anders gaan leven? Die vraag wordt momenteel gesteld naast de vraag naar een concreet bestrijdingsmiddel tegen het virus. Moeten we meer gaan leven vanuit het besef van onze kwetsbaarheid en minder vanuit wat we allemaal moeten en willen genieten? We hebben meer sores, denk maar aan het probleem van de leefbaarheid gezien de CO2 uitstoot en de opwarming van de aarde. Het welvarend Europa ondergaat momenteel opnieuw de druk van het probleem van de vluchtelingen gevolge van oorlog en armoede We willen onze welvaart koesteren maar willen ook niet schuldig zijn aan het voortduren van de ellende van de vluchtelingen.
Kunnen we de uitnodiging zoals Abram die van Godswege voelde verstaan in onze situatie: ‘trek weg uit uw land als u een goede toekomst wilt voor de talrijke nakomelingen die ik u zal schenken’? Kunnen we die oproep zó verstaan: neem wat afstand van de manier van leven tot nu toe waarin u ‘geprofiteerd’ hebt van de aarde en al wat die opbracht? Ga nu leven vanuit het besef van kwetsbaarheid (in dit geval door het coronavirus) en ga nu leven vanuit zorg voor de aarde, de natuur en het milieu door een op duurzaamheid gericht gedrag! Dat is niet vanzelfsprekend. Mensen houden niet van maatregelen die hen afremmen. Denk maar aan de reactie van automobilisten nu we binnenkort op snelwegen overdag niet harder mogen rijden dan 100 km. per uur. Ik meen dat 43% zegt zich niets te zullen aantrekken van deze maximumsnelheid. Een ander voorbeeld: Ook mensen die drugs produceren laten al jaren giftige afvalstoffen in de natuur of het riool verdwijnen. Dat is de gemakkelijkste manier. Het verdienen van geld aan drugs dringt het besef van verantwoordelijkheid voor de aarde en het milieu op de achtergrond. Het besef dat zorg voor het leven in de toekomst moeite kost en offers vraagt is daarbij afwezig.
Kunnen we in dit opzicht nog wat leren van het Evangelieverhaal? De gedaanteverandering van Jezus tot een ‘gelukzalige’ figuur komt onmiddellijk na zijn voorspelling te moeten lijden ondanks dat hij een goede boodschap van heil aan de mensen brengt. Die beroerde tijd ligt voor hem. We vieren die we in de Goede Week; Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag. Wat hem in het verhaal van vandaag overkomt maakt duidelijk, dat niet lijden en dood het laatste woord hebben, maar Pasen, gelukzalig leven. Dat is te danken aan zijn zorgvolle, zichzelf gevende inzet voor de mensen, levend in hun omstandigheden. Deze mogelijke ervaring doet zich, op ons niveau ook voor waar wij onze manier van leven veranderen van ‘gebruikers’ naar ‘zorg’ voor de aarde waarop wij leven, nu en m.h.o. op de toekomst voor de mensen na ons. Amen. AR.
