Zondag 4-4-2021: Pasen zichtbaar maken.

PASEN ZICHTBAAR MAKEN

Acht monniken werden in Algerije met moord bedreigd, maar bleven trouw aan hun belofte en aan de plaatselijke bevolking. In 1996 werden ze vermoord. Xavier Beauvois maakte daar een film over. Gevraagd naar het waarom zei hij:   ‘ Ik wil het mysterie van de Paaservaring voelbaar maken’.  Geloven in Pasen is niet uit te leggen en kun je alleen maar laten zien, laten voelen. Pasen wordt voelbaar in de manier waarop de monniken er in slagen om ondanks alle angst toch samen te beslissen om niet te vluchten, maar er te zijn voor de mensen waartussen zij wonen.
Een ander bericht gaat over een zuster die werkzaam was in een dictatoriaal land: Ze was haar leven niet zeker en moest elke nacht ergens anders slapen. Toch vertelde ze vurig en enthousiast over haar werk onder de verdrukte bevolking. Iemand uit de zaal vroeg haar: ‘Zuster hoe kunt u dan toch zo enthousiast vertellen? Ze keek wat verlegen, pakte een krijtje en schreef op het bord “Verrijzenis”. Het geloof in ‘leven sterker dan de dood’ is  niet uit te leggen, maar wel af te lezen aan mensen die zich door niemand laten afschrikken om te blijven vechten voor een wereld ‘waarin dood en tranen niet meer zullen zijn’’.
U herinnert zich misschien nog pater Frans van der Lugt, die in de Syrische stad Homs werkte onder de plaatselijke bevolking. Eén dag voor zijn dood schrijft hij:  ‘Christenen hier vragen zich af: wat kunnen we doen? Wij kunnen niets doen… God help ons. Een mens kan niets doen, maar hij gelooft dat God mét hem is in moeilijke omstandigheden, dat Hij de gelovige niet in de steek laat…God wil geen kwaad en zijn blik rust vol liefde op degenen die Hij liefheeft. God helpt een mens zijn moeilijkheden te dragen, geduldig te zijn en te blijven hopen… We zien het kwaad oprukken, maar dat kan ons niet blind maken voor goedheid, en we kunnen het kwaad niet de goedheid uit ons hart laten verdrijven.’  Daags na deze Paasboodschap is hij doodgeschoten.                                                                      Wij vragen ons af: Wat is de kern van de paaservaring? Als we proberen van God uit te denken dan is Pasen het getuigenis dat God Jezus niet in de dood heeft achtergelaten. Pater Benoit Standaert schrijft: ‘De eerste leerlingen kregen van Godswege deze overtuiging: voor God is Jezus geen afgeschrevene. De Wet van Mozes mag dan wel stellen: ‘Vervloekt is hij die hangt aan de schandpaal’ (Deut. 21, 23) Wij hebben vernomen en getuigen: bij God is het compleet anders! God heeft ons te kennen gegeven dat Hij zijn Zoon na de smadelijke dood ‘ heeft opgewekt uit het graf en bij Zich verheven heeft’,’ in zijn glorie heeft opgenomen en Hem doet zetelen aan zijn rechterhand’. Dit inzicht sluit aan bij wat de leerlingen van Jezus zelf gehoord hebben: God – zijn Vader – is Iemand die uitgestotenen uitverkiest, marginalen in het centrum plaatst, de zondaars aan zijn tafel neemt en met hen eet. Toen Jezus zelf uitgestoten werd en gekruisigd, heeft God volgens zijn eigen aard, zijn veelgeliefde Zoon, tot Zich genomen, ja verheerlijkt.
Een vraag die velen zich stellen, ook onder christenen, luidt: Is de verrijzenis van Jezus een verhaal dat je symbolisch moet verstaan, zoals over het eten van die vrucht in het paradijs? In de Evangelies vinden we nergens een beschrijving van hoe die verrijzenis precies is verlopen. We vinden alleen waarnemingen achteraf: zoals de weggerolde steen, het lege graf en de opgerolde doeken. Het zijn kleine discrete aanwijzingen die ons, net als de leerlingen van toen, in verwarring brengen en doen nadenken. Feit is dat Jezus tot het uiterste het lot heeft gedeeld van mensen in de marge, zoals zieken, melaatsen en anderen die werden gemeden en als zondaars beschouwd. Als Jezus, na zijn lijden en dood, leeft bij de Vader, buiten de agressie van het kwaad en de erosie van de tijd, dan is zijn verrijzenis een teken van Gods liefde. Het is geen waterdicht bewijs waar je niet omheen kunt, maar een teken van liefde, verstaanbaar voor wie  God liefheeft. Je zou kunnen stellen: het lege graf en de opgerolde doeken zijn een teder en liefdevol signaal, een knipoog van de hemelse Vader. Mensen die naar bewijzen zoeken en om getuigen vragen kunnen er niets mee. Ze zijn veeleer bedoeld voor hen die God in hun hart dragen en de taal van zijn liefde verstaan. In een wereld waarin de sterkste altijd gelijk heeft, waar het goede niet altijd wordt beloond en het kwaad niet altijd gestraft, geeft God ons in de verrijzenis een teken dat Hij, buiten de omheining van dit aardse leven en deze wereld, aan de kant staat van de zwakste; dat Hij wél het goede beloont en het kwaad bestraft. Jezus’ verrijzenis is een teken dat Hij de kleine mens blijft liefhebben tot over de dood heen.. Het is een teken zonder woorden, zonder bewijskracht. Het teken van Iemand die alleen maar liefheeft. We proeven het in verhalen als van de Algerijnse monniken, de missiezuster en pater Frans. Als mensen zich naar aanleiding van Jezus’ verrijzenis afvragen of er ook voor ons leven is na dit aardse leven, dan zijn er ook geen glasharde bewijzen. Maar wie zich door God bemind weet, wie ooit iets van zijn liefde heeft geproefd, is er zeker van dat Gods liefde niet ophoudt bij de dood, maar ons over de grens van de tijd, verder draagt naar een nieuw en ander bestaan.
ZALIG PASEN!