U kunt zich ongetwijfeld nog de Tv-beelden herinneren van huizen in de provincie Groningen die ernstig gehavend waren als gevolg van aardbevingen. Pratend over herstel van de schade, bleek het in veel gevallen noodzakelijk ook de fundamenten te verstevigen. Bij rapportages over aardbevingen elders in de wereld, blijkt telkens: waar huizen en gebouwen niet gegrondvest staan op stevige fundamenten, daar is de verwoesting zo ernstig dat herstel niet meer mogelijk is en dat er enkel puinhopen overblijven. Veel mensen raken bedolven onder het vallend gesteente. 
Als het in de lezingen van deze zondag gaat over de relaties in gezinnen en families, o.a. over het gezin van Jozef en Maria, dan realiseren wij ons hoe belangrijk een goede en positieve sfeer is in huis. Dat is nl. een belangrijke voorwaarde voor stabiele en gezonde ontwikkeling van de kinderen en de relatie van de ouders onderling. Dat betekent niet dat ouders volmaakt moeten zijn om hun kinderen op te voeden tot goede, waardevolle en gelukkige mensen. Immers wie is er volmaakt? Hoe vaak zeggen we niet dat je het meest leert van je fouten? We zijn er over eens dat het bij het opvoeden van kinderen niet gaat om geen fouten te maken. Belangrijker is dat we eerlijk zijn en onze fouten durven toegeven. Dat maakt ons geloofwaardig in de ogen van onze kinderen. Het allerbelangrijkst is wel dat we kinderen laten voelen dat we van hen houden zoals ze zijn, met hun sterke en hun zwakke kanten. Kinderen groeien als ze merken: ik hoef niet volmaakt te zijn; ik mag mezelf zijn. Dat geeft hen zelfvertrouwen en geborgenheid.
Als het gaat om veiligheid en geborgenheid, speelt dan geloof en vertrouwen niet een belangrijke rol? Het geloof in de God van Jezus, een God die is als een Vader of Moeder, een God die van mensen houdt en ons geluk wil? Een God die ons niet vastpint op gemaakte fouten, maar onze zwakheden vergeeft en ruimte geeft opnieuw te beginnen. Leg je niet een stevig fundament, als je je kinderen leert bidden tot God en daarin voorgaat? Als je hen laat ervaren, hoe stimulerend en rustgevend het werkt om thuis samen te bidden. Als je als gezin lief en leed aan God kunt toevertrouwen, wat doet dat met een mens? Wat hebben wij zelf daarin ervaren? Als wij aan ons eigen thuis denken en onze ouders: waar denken wij dan met dankbaarheid aan? Wat heeft ons deugd gedaan? Wat heeft ons leven moeilijk gemaakt?
In het Evangelie van deze dag horen wij hoe Jozef en Maria op de vlucht slaan om hun kwetsbare Kind te beschermen en te behoeden voor de grillen en de wraakzucht van Herodes. Ook vaders en moeders van nu willen het beste voor hun kinderen. Daar hebben ze heel veel voor over. Alleen vragen ze zich af: Wat kunnen wij hen doorgeven en voorleven? Wat kunnen wij hen leren, als wij met – en voor onze kinderen en kleinkinderen aan een veilige en gelukkige toekomst willen bouwen? Heel wat waarden en idealen waarmee we zelf zijn opgevoed staan tegenwoordig onder druk. In onze maatschappij wordt er extreem veel waarde gehecht aan materiële doelen zoals carrière, een auto, breedbeeld TV, smartphone, merkkleding, verre vakanties en geld op de bank. Vluchten naar Egypte zoals Jozef en Maria helpt ons niet verder, want voor de huidige communicatiemiddelen zijn we nergens veilig. Wel heeft dat Kind van Bethlehem als volwassene ons een betrouwbaar kompas in handen gegeven. Als we daar consequent onze koers mee bepalen, dan zullen wij in een veilig spoor terecht komen, een spoor waarin we vervulling en vrede vinden voor ons zelf, onze kinderen en allen die ons dierbaar zijn. Dan leggen wij – door de H. Geest geleid – een stevig en onverwoestbaar fundament dat het houdt bij alle bevingen, nu en ook in het nieuwe jaar. AMEN
zondag 29 december 2019: Feest van de Heilige Familie.
