Beste broeders en zusters in Jezus Christus,
Op een dag kwam een man bij een ‘wijze’ man. De man was steenrijk en zat vrekkig op zijn bezit. De ‘wijze’ man nam hem bij de hand en leidde hem naar het raam. ‘Kijk naar buiten’, zij hij. De rijke keek naar buiten. ‘Wat zie je?’ vroeg de ‘wijze’ man. ‘Mensen’, antwoordde de rijke man. Weer nam de ‘wijze’ man hem bij de hand en leidde hem naar een spiegel. ‘Wat zie je nu?’, vroeg hij. ‘Nu zie ik mezelf’, antwoordde de rijke man. Toen zei de ‘wijze’ man: Onthoud het goed: in het raam zit glas en in de spiegel zit glas, maar het glas in de spiegel is bedekt met een laagje zilver. Daarom ziet men als men in de spiegel kijkt de andere mensen niet, maar alleen zichzelf.’ Wanneer je in de spiegel kijkt, dat wil zeggen, wanneer je alleen op jezelf en je eigen geluk en bezit gericht bent, dan zie je een ander niet staan.
Het evangelie verhaal van vandaag over de rijke man en arme Lazarus is één van de weinige keren in het Nieuwe Testament dat we een beeld krijgen van het leven na de dood. We kennen allemaal het verhaal van Lazarus en de rijke man. Wat opvalt in het verhaal is dat de rijke man nooit verandert. Bij leven gaat hij helemaal op in zichzelf, in zijn rijke kleding, zijn fijne linnen en zijn uitgebreide diners. Na de dood is hij net zo. Ook al is hij in kwelling, wat hem het meest bezighoudt is het verkrijgen van een druppel water om zijn tong te koelen. Alles draait om hem, van begin tot eind, in deze wereld en in de volgende.
Wat dit verhaal ons vertelt is dat als je vol bent van jezelf, als je volledig in jezelf gekeerd bent, er geen plaats is voor liefde. Er is geen plaats voor de hemel.
We leven in een wereld met een meer individualistische mentaliteit – we worden met de dag egoïstischer. De ik-mentaliteit neemt toe en we hebben geen tijd meer voor de ander. We leven in onze eigen kleine wereld en creëren een grote comfortzone en er is geen toegang voor de ander… We raken verstrikt in onze kleine levenspatronen en leren onze aandacht te richten op de dingen die alleen ons aangaan, en stemmen de dingen die ons niet aangaan af. We bekijken de wereld door een lens van “wat heeft dit met mij te maken?” En heb ik er iets aan? Maar de Heer Jezus probeert onze aandacht te vestigen op het feit dat wij onze hele broeders hoeder zijn, dat wil zeggen, ons afstemmen op degenen die onze aandacht en zorg nodig hebben. We moeten ons net zo druk maken over de noden van de mensen om ons heen, als over die van onszelf. In feite was dat het tweede grote gebod dat Jezus ons gaf “je naaste lief te hebben, zoals je van jezelf houdt”.
We kennen het beroemde verhaal van de heilige Moeder Teresa van Calcutta…Op een dag ging ze naar een winkelier om wat geld te vragen om haar weeskinderen te voeden. Moeder Teresa ging naar hem toe en zei “Geeft u alstublieft iets te eten voor mijn kinderen”…De persoon keek Moeder Teresa boos aan en spuugde speeksel op Moeder Teresa’s hand. Moeder Theresa glimlachte en veegde zachtjes het speeksel aan haar sari af en zei: “Dank u voor wat u voor mij gegeven heeft. Wilt u iets geven voor mijn kinderen?”
De winkelier was geschokt door de nederigheid van Moeder Teresa vroeg vergiffenis aan Moeder Teresa. Daarna begon hij regelmatig hulp te bieden aan de weeskinderen.
In veel opzichten zijn we door God gezegend – we hebben een goed huis, een heel goed gezin, een goede levensstijl enz. maar helaas is de waarheid dat we, als we alles hebben, God en de anderen die in nood verkeren, vergeten. Vandaag is het tijd om over onszelf na te denken: “Ben ik zo egoïstisch? Of ben ik onzelfzuchtig?” Voor ons moet de ander de hemel zijn, niet de hel. Laten we samen een nieuwe wereld bouwen met liefde en zorg. Laten we de hand van God vasthouden en een beter leven maken. Amen
Kapelaan Siju
