Lezingen: 2 Samuel 7, 1-5. 14a.16; Romeinen 16, 25-27; Lucas 1, 26-38.
Paus Franciscus heeft onlangs een nieuwe rondzendbrief uitgebracht ‘met als titel: ‘Allen zijn broers en zussen van elkaar’ (Tutti fratelli). Tamelijk aan het begin wijst hij erop dat het van belang is te beseffen, dat wij, de huidige generatie, voortbouwen op fundamenten die door onze voorouders zijn gelegd. We moeten niet menen dat we iedere keer opnieuw moeten beginnen en daarbij denken, dat alles aan ons en onze prestaties te danken is. M.a.w. de paus wijst op het belang van de traditie waaruit we voortgekomen zijn en waarop we voortbouwen.
Misschien mogen we de lezingen van vandaag ook in die zin verstaan: Jezus staat ook in een traditie, in een eeuwenlange geschiedenis van God met ons zijn mensen. Daarin is veel gebeurd. Onze heilige Schrift staat vol verhalen over hoe het met die relatie tussen God en mensen gegaan is. Het zijn verhalen van verbondenheid, van Gods nabijheid, maar ook van menselijke trouw en ontrouw. En steeds blijft bij Gods mensen het verlangen naar het doorbréken van het kwaad en naar een toekomst van gerechtigheid en vrede. In de lezing uit het 2e Boek Samuel uit ons zogenoemde Oude Testament (ook wel 1e Testament genoemd) laat de profeet Natan aan David weten God niet hecht aan de tempel die David voor God wil bouwen. Hij zou er een te hoge dunk van zichzelf en zijn prestatie van kunnen krijgen. David kan rekenen op God, die ‘een van zijn nazaten hoog zal verheffen’. ie nazaat van David, die hoog verheven wordt, wordt gezien in Jezus. Diens geboorte wordt vandaag aangekondigd door de engel Gabriël. Aan Maria wordt gevraagd aan die geboorte mee te werken. En Maria zegt (in de nieuwe vertaling van 2004) ‘Ja’: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd’. Wij, christenen, vereren Maria niet zomaar. Ze heeft een rol gespeeld van wezenlijk belang in Gods menswording onder ons. Zonder haar toestemming hadden we geen Kerstmis gehad. Zonder haar hadden we niet kunnen vieren dat in Jezus het kwaad en de gevolgen daarvan in beginsel zijn overwonnen. In Jezus’ manier van leven, in zijn omgang met medemensen, met wat Hem overkwam; in zijn invulling van de gangbare Wet van Mozes, heeft hij zich ontplooid als Zoon van God. Hij heeft ons gemaakt tot broeders en zusters (Tutti fratelli) van elkaar en tot zijn mede-erfgenamen. Wat een geweldig feest is Kerstmis, welk een geweldige vrouw is Maria geweest. Door Maria’s toestemming zijn wij verzekerd van hoop en toekomst.
Ook in deze coronatijd??? Nu we zo beperkt zijn in onze mogelijkheden om te feesten??? Ja, het verhaal van de boodschap van de Engel aan Maria en haar antwoord bij wat haar overkwam worden ook in coronatijd aan ons doorgegeven, tot onze bemoediging. We mogen ons daarbij misschien wel de vraag stellen of ons omgaan met wat ons overkomt en m.n. ons omgaan met onze eigen levensroeping lijkt op de manier waarop Maria dat gedaan heeft? Ieder van ons staat in een traditie van voorouders, ieder van ons is opgegroeid, hopelijk in een milieu van liefde en geborgenheid; ieder van ons heeft keuzes gemaakt. Beleven wij onze manier van leven ook als een opdracht en mogelijkheid om te dienen? Momenteel beleven we heel concreet hoe ons bestaan wereldwijd wordt aangetast door een virus. In onze huidige omstandigheden wordt zorgvuldigheid gevraagd. Menigmaal kunnen we niet doen waar we zin in hebben? ‘Elkaar dienen’ krijg nu een heel concrete vorm. Ook tegen dit kwaad zijn we bestand als we elkaar dienen, als we er zijn voor elkaar. Maria heeft ons de weg gewezen, laten we gaan staan in haar traditie en haar navolgen. Amen
Pastoor A. Reijnen
