We hebben heel wat te vieren in ons leven. Verjaardag, Koningsdag, Vaderdag en vandaag is Moederdag, en worden er met veel liefde bloemen aan moeders en grootmoeders gegeven. Bloemen die ze ten volle verdienen, en die een uiting zijn van dank en van liefde. Ook in onze geloofstraditie hebben we heel wat te vieren: kerkelijke hoogfeesten zoals Kerstmis, Pasen en Pinksteren; elk met zijn eigen verhaal en elk met zijn eigen symbolen. Vandaag vieren we iets dat te maken heeft met een oersymbool, een oude traditie. Ja, het is kermis in Eys. Het symbool van dit feest, is de verbondenheid met het Allerheiligste, waardoor wij dit met ‘de bede voor Gods zegen’ vanuit onze kerk door de straten ronddragen en naar dit altaar hebben gebracht.
God wil altijd met ons zijn. Het is duidelijk te zien in de heilsgeschiedenis. De eerste mensen, Adam en Eva hebben de vaderlijke relatie met God verbroken doordat zij zich niet aan de richtlijnen van God wilden houden en hierdoor zondigden. Zij hadden het ‘door God in hen gestelde vertrouwen’ geschonden. Waren dus niet meer te vertrouwen. Deze zonden brengen hen ver weg van God. In het begin hadden ze een goede relatie met God. Ze wandelden met God in de tuin. Ze konden met God praten net zoals ze praatten met elkaar. God was voor hen als een schepper, een vaderlijke figuur. Maar door hun zondige leven, omdat ze geen God boven zich wilden, stelden ze hun weg van hoogmoed en hebzucht boven het respect voor God, waar ze alles aan te danken hadden. Zo konden God niet meer echt zien met hun ogen. God was volgens hen in de natuur, in de berg en in de hemel.
De mensen wilden de relatie met God niet herstellen omdat ze niet nederig wilden zijn. Maar God wilde wel bij de mensen blijven wonen omdat hij hen niet in de steek wilde laten. Daarom kwam Hij vanuit de hemel in de ark van het Verbond wonen en later in de tempel. Maar de mensen gingen desondanks steeds meer weg van God. Daarna wilde God de afstand tussen Hem en de mensen nog korter maken. Hij kwam onder de mensen wonen. Hij werd als mens. Hij was zichtbaar geworden in de persoon van zijn Zoon Jezus Christus. Na de dood en verrijzenis van Jezus wilde Hij nog dichter bij ons komen. Hij wilde in ons hart komen wonen. Zijn Liefde in ons hart leggen. Daarvoor heeft Jezus de heilige Eucharistie ingesteld tijdens het laatste avondmaal. “Dit is mijn Lichaam dat voor u gegeven wordt”. Nu woont God in ons midden in de heilige Eucharistie, zodat wij ons steeds zij voorbeeld voor ogen houden en betekenis geven aan ons leven. Dan kunnen wij pas gelukkig zijn.
Zo komt God vanuit de hemel naar ons toe. Hij wil altijd met ons zijn. Maar hoe reageren wij op deze liefde van God. Willen wij ook van onze kant de relatie met God vasthouden? Bereiden wij ons altijd goed voor om heilige hostie te ontvangen? Of blijft het ontvangen van de heilige hosties voor ons gewoon een gewoonte?
Beste mensen, wij dragen deze mis op Moederdag op voor al onze moeders, of ze hier nu leven of naar hun eeuwige beloning zijn gegaan. We danken God ook voor alle moeders in deze gemeenschap en willen hun liefde, ook op het altaar, aan God opdragen. Laten wij dus vandaag onze moeders bedanken door lief voor hun te zijn als zij nog leven en door voor hen te bidden als zij naar hun eeuwige beloning zijn gegaan. Amen.
Kapelaan Siju.
