Wat gebrek aan voedsel met mensen doet, hebben we onlangs weer gezien op de documentaires over de gevangenen die bevrijd werden uit de concentratiekampen van de WO II: levende geraamtes, vel over been. Tegenwoordig zie je opvallend veel mensen met overgewicht, niet alleen in de V.S., maar ook hier bij ons. Echte honger kennen wij niet meer, hooguit als we heel lang onderweg zijn en niets te eten hebben meegenomen. Als de reclames van de supermarkt in de bus vallen, schrik je van de hoeveelheid voedingsmiddelen ons in 101 variaties worden aangeboden. Wel blijft de vraag of al die producten ook gezond zijn? Veel mensen hebben wat hun maaltijden betreft vaste gewoontes: zoveel sneetjes brood, bepaalde soorten beleg. Als we over de schreef gaan, hebben we daar achteraf vaak last van. Sommige mensen laten zich adviseren door een diëtiste. Dat allemaal vanwege de zorg voor onze gezondheid, onze beperkingen en onze voorkeuren. Als we zaken eten of drinken die ons niet goed bekomen, verstoren die niet alleen ons lichamelijk welbevinden, maar ook ons humeur en onze geestelijke fitheid. 
Als het gaat – zoals in de lezingen van vandaag – over voedsel dat onze geest voedt, mogen wij ons afvragen: wat bevordert onze geestelijke gezondheid ? Wat maakt ons tot sociale en alerte mensen? Wij worden immers geroepen om goed voor elkaar te zorgen en eerbied te tonen voor het milieu waarin mens, plant en dier leeft. Als het gaat om ons geestelijk voedsel, dan rijzen vragen als: wat lezen we? Welke onderwerpen hebben onze interesse? Hebben we enkel nieuwshonger en oog voor zaken die ontspannen of zoeken wij ook naar documentaires en informatieve programma’s die ons verrijken ?
Wij weten: als het gaat over gezondheid spelen ook frequentie en regelmaat een belangrijke rol. Het gezondste dieet heeft nauwelijks effect, als je er maar heel af en toe gebruik van maakt. Zou dat ook niet gelden voor het geestelijke voedsel dat we tot ons nemen? Deelnemen aan een uitvaart is een goede zaak. Dat geldt ook voor het vieren van feesten als Kerstmis en Pasen, een Eerste H. Communie, een Vormsel en Jubileum. Maar de vraag is: moet je deze gelegenheden niet veeleer beschouwen als ‘de krenten in de pap’, terwijl het ‘voedsel’ dat ons op gewone zondagen en weekdagen wordt aangeboden wel zo voedzaam en belangrijk is als het gaat om onze gezondheid ?
Mozes zegt in de 1e lezing uit het Boek Deuteronomium: ‘Denk eens terug aan die jarenlange tocht door de woestijn. God heeft jullie geconfronteerd met zijn macht door je honger te laten lijden én door je manna te laten eten. Hij maakte jullie duidelijk dat een mens niet leeft van brood alleen, maar van alles wat komt uit de mond van de Heer. Hij liet voor jullie water ontspringen uit de harde rots. Zo heeft Hij laten zien dat Hij bekommerd is om zijn schepselen.
In het Evangelie volgens Johannes zegt Jezus: ‘Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Ik geef me voor jullie als het brood dat je niet kunt missen. Als je geen interesse hebt voor wat ik jullie vertel en jullie laat zien, voor het voedsel dat Ik jullie aanbiedt, dan kom je niet echt tot leven. Het is immers belangrijk dat wij met elkaar verbonden blijven. Zoals Ik leef door de Vader die Mij gestuurd heeft, zo zal ook hij die Mij eet leven door Mij. Als je je voedt met mijn woord en deelneemt aan de Maaltijd waarin we elkaar ontmoeten, dan versterkt dat onze band en zul je leven door Mij. Ik ben het levende Brood. Dat is iets anders dan het manna dat jullie voorouders hebben gegeten’. Brood dat onze honger stilt en drank die onze dorst lest: het zijn oersterke symbolen die Jezus heeft gekozen om ons te laten ervaren wie Hij voor ons wil zijn. Wat we eten en drinken nemen we helemaal in ons lichaam op. Dieper één kun je menselijk gezien niet worden. Misschien helpt het ons om tegen die achtergrond te luisteren naar Jezus’ woorden en te kijken naar ons leven en wat wij doen voor onze geestelijke gezondheid. De corona-crisis die wij momenteel meemaken laat ons op een uiterst pijnlijke manier ervaren hoe kwetsbaar ons leven is. Dat geldt eens temeer, als je daarbij ook nog geestelijk verzwakt bent. Jezus stelt ons voor de vraag of wij die diepe verbondenheid met Hem willen? Of wij bereid zijn ons leven in te richten en vorm te geven vanuit een hechte band met Hem? De Eucharistie is voor ons een bron van kracht in de mate dat wij ons aan Jezus durven toevertrouwen met alles wat ons bezig houdt: onze dankbaarheid en ons verdriet, onze angsten, twijfels en zorgen, kortom met al ons wel en wee.
AMEN
