Kerstmis vieren met allerlei beperkingen vanwege de coronapandemie: dat is voor niemand prettig. Kerstmis is immers een familiefeest, een feest van samenzijn. Het is een feest dat gevierd wordt ondanks de zorgen en de nood die velen kennen. Als christenen veel stampij maken vanwege de beperkende maatregelen, dan kun je je afvragen: Is er dan niet iets mis in de manier waarop sommigen dit feest vieren? Het lijkt alsof het voor velen alleen maar gaat om Kerst en niet meer om Kerstmis. Haal je de Mis of de Kerkdienst uit Kerstmis, dan haal je voor veel christenen het hart uit dit feest. Dan reduceer je het tot een Midwinterfeest. Het gaat voor ons christenen toch om de komst van Gods Zoon in ons midden, het feest van zijn geboorte, van Hem die wij noemen het ‘Licht voor de wereld’. Natuurlijk is het niet fijn, als het samenzijn wordt beperkt en als we ook in de kerk niet kunnen vieren zoals wij gewend zijn. Dat brengt veel onrust mee.
Nu horen wij vandaag in de 1e lezing dat de profeet Jesaja zegt: ‘De Geest van de Heer rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd om aan armen goed nieuws te brengen: dat er een eind komt aan hun nood en om aan ontmoedigde harten hoop te bieden op een betere toekomst. Het lijkt of de Geest van de Heer tot rust wil komen, alsof Gods Geest onrustig blijft tot Hij ons gevonden heeft. Augustinus zegt: ‘ Onrustig is ons hart totdat het rust vindt in U, mijn God’. Nu lijkt het echter erop alsof het God zelf zegt: ‘ Onrustig is mijn hart tot het rust vindt in jou, mensenkind’. Meister Eckhart, een middeleeuwse mysticus, zegt: ‘Nergens is God zo eigenlijk God als in onze ziel. In alle schepselen vind je iets van God, maar pas in de ziel is God goddelijk, en vindt Hij zijn rustplaats”. Het is alsof God zegt: ‘ In het hart van de mens kom Ik tot rust, kom Ik tot Mezelf.’ Wij mensen zijn immers zijn kinderen, geschapen naar zijn beeld en bestemd om op Hem te lijken. Zijn bewogenheid vindt geen rust tot Hij ons bereikt heeft. Hij wil ons raken en met ons in contact komen. Hij zoekt tot Hij ons gevonden heeft, juist zoals water dat blijft stromen totdat het zijn laagste punt bereikt heeft en tot rust komt. De Geest des Heren rust op mij’, zegt de profeet Jesaja. In zijn bekommernis en bewogenheid om mensen zoekt God naar ons en is Hij erop uit om door ons ontvangen en toegelaten te worden. 
Jesaja zegt: ‘ De Geest des Heren heeft mij gezalfd en doordringt Mij’. Zoals olie het leer doordringt en soepel maakt, zoals olie de huid doet glanzen, en zoals de zon ons helemaal door en door kan verwarmen, zo heeft God mij gezalfd. Zijn bewogenheid doordringt mij. Hij drukt zich af in mij zoals een zegelring in was of zoals het gelaat van de beminde gaat lijken op dat zijn geliefde. Dit is de rust, de diepe rust die God zoekt. Eerder rust Hij niet. En eenmaal tot rust gekomen, ons helemaal doordringend, stroomt zijn bewogenheid in ons over. Voeten komen in beweging. Hij beweegt mij om wie gebukt gaan onder zorgen, angst en moedeloosheid het nieuws te brengen dat er een eind komt aan alle ellende. Om mensen wier hart gebroken is te genezen en wie opgesloten zitten en geen uitweg meer zien naar het Licht te brengen.
Als ik u zou mogen ondervragen over uw verwachtingen omtrent Kerstmis, dan zullen velen vertellen van hun hoop op gezellig samenzijn, heerlijk eten en drinken en andere zaken die ons in een kerstsfeer brengen. Maar tevens zullen velen ook hun hoop uitspreken op betere tijden: het overwinnen van die lelijke pandemie, genezing voor de zieken, vrede tussen landen en volken, voedsel en medicijnen voor iedereen, oplossingen voor onze milieuproblemen en werkgelegenheid voor ieder die zelf de kost wil verdienen. M.a.w. het lijden en de ellende van zoveel medemensen laat ons niet koud en onbewogen. Om de samenleving wat meer te laten opschuiven richting Kerstmis zoals dit feest bedoeld is, zullen wij de handen uit de mouwen moeten steken en aan de slag gaan. Waarschijnlijk kunnen we wat gebroken harten helen en warmte en licht brengen in het leven van medemensen. We kunnen elkaar opbellen, bezoeken misschien en in ieder geval een kaartje sturen, zodat ze ervaren dat ze niet vergeten worden. Zelf zullen we inspiratie en kracht putten uit het besef dat God naar ons op zoek is en dat Hij hoopt dat wij Hem willen ontvangen en de deur van ons hart open zetten, vooral ook voor mensen die aandacht en hulp nodig hebben. Al staat ons contact met God vaak op een laag pitje en zijn wij te veel bezig met onze eigen zaken, het doet deugd als wij beseffen dat God naar ons op zoek is en een rustplaats wil vinden in onze ziel. Hij wil ons laten merken dat wij niet alleen – en aan ons lot worden overgelaten met onze angsten en zorgen, maar dat Hij er voor ons is als steun en toeverlaat, zoals Jezus die om ons mens is geworden. Als we zijn liefde durven laten binnenstromen in onze ziel, zal die over de rand gaan stromen en doorvloeien naar anderen. Bidden wij om die genade.
AMEN.
Pastor A. Franssen.
