Lezingen: Maleachi: 3, 19-20 a; 2 Tessalonicenzen 3, 17-12; Lucas 21, 5-19
De lezingen van vandaag roepen, denk ik, gedachten op aan de onheilsdagen, die veel mensen momenteel meemaken. Neem de mensen in oorlogsgebieden, de vluchtelingen, de mensen in bittere armoede, dit weekeinde op verzoek van paus Franciscus bijzonder in onze aandacht aanbevolen. Velen van hen ervaren hun lot als een catastrofe. En, met name de gevolgen van gebeurtenissen niet zo ver bij ons vandaan laten ons niet onberoerd. We moeten goed uitkijken en ons afvragen wat we echt nodig hebben. En we waren het zo goed gewend. Tot voor kort leefden we in een klimaat van vooruitgang en toenemende mogelijkheden. De huidige ontwikkelingen in de wereld hebben ons teruggefloten. Het leven is ingewikkelder, in zijn verloop onoverzienbaarder, onvoorspelbaarder. Terwijl wij rustig denken voort te kunnen leven kunnen zich allerlei –ook levensbedreigende- ontwikkelingen voordoen. Naast het vele goede aan zorg en liefde voor elkaar, is er ook onmacht, ongerechtigheid, kwaad, zonde in onze wereld. Voor mensen in situaties van oorlog en geweld lijkt bij bombardementen het einde van de wereld aan te breken. Intussen blijven we allemaal dromen van een leven in gerechtigheid, veiligheid en vrede..
We leven momenteel, zoals al gezegd, in een moeilijke periode. Het is een tijd van wikken en wegen op meerdere terreinen. De bewoonbaarheid van onze wereld, onze toekomst staan op het spel, onze vrijheid, onze vrede. Ze worden door velen ervaren als dreigend.
Juist nu zich deze dingen in onze concrete werkelijkheid voordoen, luisteren we in onze kerkelijke viering naar lezingen van dreiging en eindtijd van menselijk bestaan. Het klinkt allemaal verontrustend. Op de achtergrond spelen concrete gebeurtenissen in de tijd van Lucas een rol, christenvervolgingen, oorlogen, ontspoorde godsdienstigheid. Toch is het niet de bedoeling van Lucas moedeloos te maken. Jezus wil juist degenen, die in moeilijke, uiterst moeilijke, omstandigheden leven en het erbij uithouden, moed inspreken.
Uiteindelijk zal waarachtige godsdienstigheid zegevieren. Niet die van macht en pronkzucht, maar van bekommernis om en liefde voor medemens. Uiteindelijk zal vrede een doorbraak betekenen van oorlog en geweld. Uiteindelijk zullen mensen tot in hun familierelaties toe ophouden elkaar te verraden en naar het leven te staan. De aansporing is dus het uit te houden in moeilijke omstandigheden gedragen door geloof dat God uiteindelijk alles ten goede leidt, waar de mens tekort schiet. De eerste lezing, genomen uit het boek Maleachi, de laatste van de kleine profeten uit ons zogenoemde Oude Testament, sluit daarbij aan. Op de dag van Jahweh-God zullen de bozen zijn als een in brand gestoken stoppelveld na de oogst van het graan. De godvrezenden zullen tot hun recht komen en genezen worden. Paus Franciscus heeft de Nederlandse bisschoppen gevraagd aan ons als gelovigen over te brengen dat we moed zullen houden in moeilijke omstandigheden. Het houdt ook in de vraag om als christenen heilzaam in onze wereld te zijn, vol liefde en zorg voor elkaar, vooral de armen onder ons. Amen
Emeritus pastoor Reijnen.
