Lezingen: Spreuken 8, 21-32; Romeinen 5, 1-5; Johannes 16, 12-15
Vandaag, beste mensen, 1e zondag na Pinksteren, dag van de Geest, voltooiing van het Paasfeest, gaat onze aandacht uit naar de heilige Drieëenheid of Drievuldigheid. ‘Een moeilijk onderwerp’ vindt men vaak, maar evengoed belangrijk. Het geeft de wijze aan hoe God zich aan ons kenbaar maakt als Vader, Zoon en Geest. Dat is typisch christelijk. Om het verschil met enkele andere grote godsdiensten kort aan te geven: het hindoeïsme kent een veelheid van goden; de Islam een ons oneindig te boven gaande ene God, Allah met Mohammed als zijn profeet, dus geen in Jezus mens geworden God. Gelovige Joden kennen één God, maar een die aanwezig is in Wet, Profeten en Wijsheidgeschriften. Ze verwachten de Messias (Gezalfde van God). Wij, christenen, geloven in de ene God, die in Jezus mens geworden is en die in ons leeft door zijn Geest: één God, zoals wij zeggen in drie personen, Wij zijn dan ook gewoon onze gebeden en vieringen te beginnen met: ‘In de Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest’.
God gaat ons weliswaar te boven maar leeft ook in ons. Door onze doop behoren we Hem toe en proberen we te leven overeenkomstig wat Jezus als Gezalfde van God (Messias) ons heeft voorgehouden en voorgeleefd. De heilige Geest brengt ons dat in herinnering en helpt ons dat door te geven aan onze medemensen. Kunnen we dat snappen? Dat is niet zo gemakkelijk. We staan voor een mysterie, dat we hoogstens enigermate kunnen proberen te benaderen. We hebben daarvoor onze Bijbel of heilige Schrift waarin de verhalen staan hoe God met ons, zijn mensen, omgaat en hoe mensen in de loop van de geschiedenis met God zijn omgegaan. Wij, christenen, oriënteren ons vooral op de verhalen in de bijbel van en over Jezus Christus. Hij noemt zichzelf graag een van ons –Mensenzoon- maar Hij leeft ook met heel zijn wezen op God gericht, vervuld van de Geest van God. Hij is Gods Zoon. Hij heeft ons geleerd om tot God te bidden als ‘Onze Vader’. Derhalve geloven we in de ene God Vader, mens geworden in zijn Zoon Jezus Christus, en Die in ons leeft door zijn Geest. Drie-een (God) en drievuldig (Vader, Zoon en Geest).
Afgezien van de ondoorgrondelijke kant van dit mysterie, verschijnt daarin toch wat heilzaam is voor ons. Wij kunnen ons aan God toevertrouwen, wie we ook zijn en in welke omstandigheden we ook verkeren, als aan een goede Vader, die zorg draagt voor ons. We hebben een model van mens-zijn-in-liefde in hetgeen Jezus Christus, de Zoon, ons heeft voorgehouden en ons heeft voorgeleefd tot in zijn dood. Zijn model van leven liep uit op zijn opstanding met Pasen. Hij kwam tot zijn bestemming in zijn Hemelvaart. Zijn opstanding en Hemelvaart houden een belofte in voor ons, die in Hem geloven, en een perspectief waarin wij leven. De pogingen die we doen om, evenals Hij, te leven in liefde bij alles wat we mee- en doormaken, is niet vergeefs, draagt al leven voorgoed in zich. De Geest is onze helper, onze raadgever, onze trooster als we ons voor zijn werking open stellen. Dat vraagt, dat we onszelf, en dat wat op het eerste gezicht ons eigenbelang is, durven los te laten en ons durven toe vertrouwen aan God. En dát loopt uit op leven-voorgoed.
Zo dient het geheim van Gods Drieëenheid ons ‘belang’, ons heil. Zo helpt het ons het kwaad te overwinnen en het goede: liefdevolle aandacht, solidariteit en mededogen, ervoor in de plaats te zetten. Zo voltrekken we onze opdracht als christenen, om heilzaam aanwezig te zijn in onze vaak meedogenloze en op eigenbelang gerichte wereld.
Het mysterie van Vader, Zoon en Geest is een mysterie van liefde gericht op liefde voor ons. Door ervoor open te staan mogen wij daar mede gestalte aan geven in onze wereld. Amen
(Emeritus pastoor Reijnen)
