De drie dolle carnavalsdagen zijn weer voorbij; de schoolvakanties duren nog tot maandag. Vakantiegangers keren terug. Wat voorbij is wordt meestal dankbare herinnering. Het gewone leven van alledag vraagt weer alle aandacht. We kunnen niet altijd plezier maken, we kunnen niet op vakantie blijven. Er komt weer een nieuwe fase. De lente komt langzamerhand dichterbij. De natuur gaat ontwaken, komt weer tot leven. Wij, mensen, maken daar deel van uit, voelen nieuwe energie.
Vandaag beginnen we de voorbereidingstijd op Pasen het feest van de opstanding van Jezus. Dan vieren we, dat we kunnen opstaan uit het kwaad dat vrede en gerechtigheid bedreigt en ondermijnt en dat we geroepen zijn in liefde met elkaar te leven. Als teken van inkeer worden we vanavond op ons voorhoofd getekend met een askruisje. Sinds oude tijden erkent men in het gebruik van as, gestrooid op het hoofd, dat er tekortkomingen zijn in het leven van individu en gemeenschap waarin we leven. Dat betrokkenheid op en aandacht voor elkaar beter kan.
Het moderne leven vraagt heel veel van veel mensen. Dat kan ertoe leiden dat we ons in onszelf opsluiten maar het kan ook leiden tot bezinning op wat we allemaal ‘moeten’. Er is om zelf gelukkig te kunnen zijn in ons ook ruimte nodig voor de ander. Door in zak en as te zitten gaf men al in vroeger tijden aan, dat men zijn fouten erkende, spijt had en anders wilde gaan leven. Men wilde zich meer op God en medemens betrokken gaan gedragen. En, omdat men te veel zijn eigen belang had gezocht wilde men zich in het vasten wat ontzeggen als een soort remedie. Doordat men zich eerder te veel had verwend was men onverschillig geworden t.a.v. elkaar. Dat men spijt had wilde men uiten.
Welnu, bezinning, inkeer en ommekeer is de bedoeling ook van onze veertigdagen tijd als voorbereidingstijd op Pasen. We worden uitgenodigd om op te staan uit datgene wat ons even negatief beïnvloedt. Het leven soberder maken kan ons helpen ruimte te scheppen voor wezenlijke zaken als aandacht voor de medemens en voor God, de bron van ons leven.
Straks ontvangen we een kruisje op het voorhoofd. Het kruis is het teken van de volmaakte Liefde van God voor ons. In ons leven heeft ieder van ons kruisen te dragen. Soms zijn de kruisen erg moeilijk, soms zijn ze erg zwaar, maar niemand van ons zal ooit een kruis hebben dat zo zwaar is als het kruis van Jezus. Als we nadenken over onze eigen moeilijkheden in het leven, onze eigen kruisen, offeren we ze aan Jezus terwijl hij voor ieder van ons leed en ons hiermee wil troosten om het eigen kruis dragelijker te maken. Moge God ons dicht nabij zijn tijdens onze voorbereiding op Pasen.
Amen.
Kapelaan Siju.
