Lezingen: Numeri 6, 22-27; Galaten 4, 4-7; Lucas 2, 16-21.
Met Kerstmis hebben wij, christenen, ons erover kunnen verwonderen, hoe wij, mensen, door God de moeite waard gevonden werden en worden: God is in Jezus Christus mens geworden en heeft onder ons gewoond. De herders in de velden van Bethlehem kregen de goede tijding te horen, maar die tijding was bestemd voor heel het volk. In de stad van David was een redder geboren.
Als we vandaag Maria gedenken als de moeder van God, houden we daarbij voor ogen dat door haar toedoen God mens geworden is, ‘onder ons heeft gewoond’. Dat is voor ons belangrijk, want de hedendaagse mens kijkt minder graag naar boven, naar de hemel, en lijkt meer geconcentreerd op deze aarde, waarop we met elkaar leven. In Jezus nu, heeft God ons menselijk levenslot met ons gedeeld. Hij maakte ons tot zijn broeders en zusters en werd in alles aan ons gelijk (Hebr. 2, 17). We worden erdoor als het ware vertrouwelijker met God en God met ons. We zijn God aan gaan spreken met ‘Onze Vader’ en weten ons mede-erfgenamen. Door onze hedendaagse gerichtheid op ons menselijk doen en laten: ons werk, ons bij de tijd zijn, ons kunnen meedoen, ons verlangen om gezien te worden bestaat de mogelijkheid dat we opgesloten raken in onszelf en in wat we allemaal kunnen en tot stand brengen, in onze welvaart. Het leven omvat echter meer. Ons leven omvat ook verhoudingen met medemensen, ons leven omvat het delen van ons leven met elkaar, geven en ontvangen. Ons leven omvat ook zorg en verantwoordelijkheid. Ook die zijn voor de zin van ons leven van belang. Dat ‘gewone leven’ heeft Maria onder ons geleefd. Haar levensopdracht was geen sinecure, net zo min als onze levensopdracht een sinecure is. 
Maria heeft door het aanvaarding ervan (met alles wat daarbij hoorde) laten zien, dat haar leven gedragen wordt door haar verhouding tot God. Die gaf draagvlak aan haar ‘gewone’ leven. Van daaruit ging ze Elisabeth helpen, zorgde ze voor man en kind, droeg ze samen met Jozef Jezus naar de tempel of vergezelde hem daarheen; gaf ze hem tips op zijn tochten onderweg; stond ze onder zijn kruis. Ook voor ons is een leven mogelijk vanuit ons geloof in God door de menswording van Jezus Christus. Ons bestaan, onze relaties in gezin en familie, ons werk, onze vriendschappen, kunnen gedragen worden door ons geloof. Dat kan zonder geforceerdheid, zonder onze vrijheid als mens te verliezen. God is geen de concurrent van onze vrijheid en zelfstandigheid, Integendeel (zie de tekst van de 23 Lezing Hij is er de basis van. Juist door ons geloof kunnen we leven in het vrije klimaat en de geborgenheid van de kinderen Gods. We kunnen immers vertrouwen en hopen op God, die bij alles wat ons overkomt ons leven draagt. 
Zouden we dan als gelovige mensen aan het begin van het nieuwe jaar niet dankbaar zijn voor alles wat we het afgelopen jaar hebben ontvangen en voor alles wat we aan het leven hebben geleerd aan menselijkheid, ook in moeilijke momenten? En zouden we niet in vertrouwen aan het nieuwe jaar beginnen, ons voornemen onze relaties met onze medemensen zo te onderhouden dat ze iedereen ten goede komen. Zouden we niet de levenstaak, die bij ons hoort, van welke aard die ook moge zijn, op ons nemen of blijven vervullen? De vruchten van Gods Geest worden door Paulus verderop in zijn brief aan de Galaten: Het zijn allemaal vruchten die we juist voor ons leven op deze aarde heel goed kunnen gebruiken: ‘liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft ‘En wat verder in de tekst. Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. Maria, heeft eraan meegewerkt aan Gods menswording onder ons. Wij mensen zijn erdoor geworden tot mensen van God. Amen
