KERST- EN NIEUWJAARSBRIEF ‘MORGENSTER’ 2019-2020
Beste mensen, dierbare parochianen van Wahlwiller, Nijswiller en Eys,
Deze tijd van het jaar vallen kerst- en nieuwjaarswensen in allerlei bewoordingen in onze brievenbussen of verschijnen op onze computers en smartphones.
Onze bisschop verwijst in zijn Adventsbrief en in een toespraak onlangs in Rolduc naar vele positieve ‘dingen’ die hij heeft gezien tijdens zijn driedaagse bezoeken aan alle dekenaten van ons bisdom. Maar hij erkent ook de moeilijke situatie van geloof en kerk in onze tijd. En Wat het bisdom betreft betreft wezen een aantal weken krantenberichten op een financieel tekort van 1,3 miljoen. Diverse diensten van de kant van het bisdom zijn opgeheven, panden worden verkocht, overige dienstverlening geconcentreerd. Mede oorzaak is, dat ook van de kant van parochies minder geld naar het bisdom wordt overgemaakt, omdat ook daar vaak de financiële situatie minder rooskleurig is. Ik hoop overigens dat de brief van onze kerkbesturen, waarin een beroep op u wordt gedaan in onze parochies mee te helpen de financiën op peil te houden, weerklank mag vinden over de generaties heen. Overigens, als onze bisschop in de gelegenheid was geweest onze drie parochies te bezoeken zou hij ook bij ons het positieve van het werk van veel vrijwilligers hebben gezien. Vrijwilligers zijn de dragers van onze parochies. Hun inzet verdient bewondering en dank. Bij deze.
In ons samenwerkingsverband ‘Morgenster’ zijn we bezig met het maken van een plan voor de komende 5 jaar. Dat is nog niet zo eenvoudig. We willen inspelen op de situatie waarin geloof en kerk momenteel verkeren, maar die situatie kan over een tijdje ook weer anders zijn naar gelang de levensomstandigheden veranderen. Momenteel is er in veel sectoren van de samenleving onrust en onzekerheid. Ik denk daarbij aan de situatie van onvrede en zorg bij de boeren en de bouwers, de lichamelijke en psychische zorg voor oud en jong, het onderwijs, de mensen beneden de welvaartsgrens, de mobiliteit. Het lijkt er op of we jarenlang onze gang zijn kunnen gaan zonder in de gaten te hebben waar de tekorten lagen in onze omgang met aarde, en al wat erop is, planten, dier en mens. Nu zien we in: We maken deel uit van de planeet waarop we leven. Er gaat –dat wordt hoe langer hoe meer duidelijk- in ons meer om dan zorg voor onze materiële vooruitgang Er leven in ons vragen rond geboorte en dood, ervaringen van gebrek en onmacht. Zoeken naar zin, twijfel en onzekerheid, verlangen en hoop maken deel uit van ons menselijk bestaan. We kunnen dergelijke vragen op een laag pitje zetten, oplossingen zoeken waar ze niet echt te vinden zijn, maar op een gegeven moment komen ze met kracht aan de orde. Hoe kunnen we er dan mee omgaan. Hebben we dan ergens een houvast? De periode van politieke en kerkelijke ‘zuilen’ en hun -bij alle verschil- vaak gelijk waardenpatroon is voorbij. Nu lijken gemeenschappelijk gedeelde waarden in ver weg. Toch geeft aan velen het in de kerk beleefde geloof een houvast, een positieve richting van denken en handelen. Christenen hebben nog altijd weet van het belang van aandacht, interesse in elkaar, delen van het leven met elkaar, naastenliefde, vergeving, verantwoordelijkheid en trouw. Het zijn waarden verankerd in het –tegenwoordig zo vaak onbekende- Evangelie of Goede Tijding van Jezus Christus. Gemak en genieten van het leven zijn niet onbelangrijk, maar geen laatste waarden. Ons beleidsplan zal proberen te voorzien dat die Goede Tijding blijft verteld worden, gericht op allen, ook al bereikt ze velen niet meer. In de leegte, die de andere kant is van het materialisme, kan het verlangen ontstaan naar bezinning, diepte, zingeving. Geloof en kerk hebben eeuwen overleefd, zijn m.a.w. duurzaam en daarin ‘van onze tijd’. Voor christenen is de geboorte van Jezus, Mensenzoon en Godszoon, een hoogtepunt. Namens pastor Franssen en kerkbesturen een gezegend Kerstfeest en Nieuwjaar.
A. Reijnen, pastoor
