DANK b.g.v. 65-JAAR PRIESTER.
Opnieuw heb ik de goedheid, hartelijkheid en attenties van medemensen/parochianen, familie, collega’s , vrienden en bekenden mogen ervaren, nu bij gelegenheid van de 65 verjaardag van mijn priesterwijding. Eerder had ik al veel goede wensen mogen ontvangen, toen ik in juli j.l. 90 werd; en toen in op 8 september 70 jaar Redemptorist was. Al die hartelijkheid doet goed; ik ervaar het als een ondersteuning. Hartelijk dank voor alle vriendelijke goedheid. Waar gewenst en mogelijk blijf ik van dienst. Moge God ons allen nabij blijven.
A.Reijnen, emeritus pastoor
SAMENLEVING EN SPANKRACHT
De spankracht van onze samenleving wordt nogal op de proef gesteld. In de wereldwijde politiek zijn er de nodige spanningen. Opkomende landen vragen om een erkende plek op het wereldtoneel en een rechtvaardige verdeling van wat de aarde oplevert. Hoe langer hoe duidelijker wordt hoezeer wij zelf verantwoordelijk zijn voor een zorgvuldige omgang met onze wereld waarvan het beheer ons is toevertrouwd. We lijken niet meer te kunnen leven op de manier van een jaar of vijf geleden. Alles wordt duurder, de boodschappen, grondstoffen, benzineprijzen, energie. De arbeidsmarkt en daarin ook de zorg staan onder druk. Vergeleken met veel landen leven de meesten van ons echter nog in welvaart. Vluchtelingen zijn op zoek naar een beter leven.
Kunnen we als samenleving dat alles aan? Is onze spankracht groot genoeg? Zijn we mentaal voorbereid en weerbaar? Ook als de samenleving zelf haar kwetsbaarheid laat zien?
Het was even schrikken toen De Limburger van 8 september j.l. een berichtje publiceerde, klein maar veelomvattend: ‘Kwart jeugd heeft ouder met psychische stoornis’. Het bericht bevatte ‘de inschatting van het Trimbos instituut, dat tegenwoordig 900.000 minderjarigen een ouder hebben met een psychische aandoening of een alcohol- of drugsprobleem’. Alles bij elkaar zou het inmiddels gaan om 3,3 miljoen mensen. En dat op ruim 17 miljoen mensen in ons land. Wat kan de oorzaak daarvan zijn? Klaarblijkelijk zit een groot aantal mensen om een of andere reden niet goed in hun vel. Wat zeggen deskundigen, wat zegt het overheidsbeleid over een dergelijk probleem? Hoe denken ze het aan te pakken? Mensen met genoemde aandoeningen leven in ónze samenleving. Heeft die voldoende spankracht om de bestaansvoorwaarden van deze mensen te verbeteren?
Zou de spankracht in de samenleving gebaat kunnen zijn met toeleg op waarden als ‘betrokkenheid op elkaar’, ‘mededogen’, ‘ontferming’, om met een ouderwets woord te spreken? Het zijn ‘menselijke’ waarden die zeker bij christenen gedachten kunnen oproepen aan het Evangelie, boodschap van liefde, inspiratiebron van spankracht in hun samenkomsten.
A.Reijnen emeritus-pastoor
