AAN ONZE KOREN, HARMONIEËN, DRUMBAND SCHUTTERIJ;
(beoefenaars van zang en muziek in de dorpen van onze cluster Morgenster.)
Pastorie 15-11-2020
Op 22 november is het de gedachtenis van Sint Cecilia, patrones van diverse koren en muziekgezelschappen. Hoe Cecilia (4e eeuw) aan dat patroonschap gekomen is heeft waarschijnlijk t maken met een antifoon voorafgaand aan een psalm (joods lied) die op haar gedenkdag dag gezongen werd. De tekst daarvan luidde aldus: ‘Terwijl het orgel speelde bezong de maagd Caecilia God alleen’. Wat er ook van zij, de gedenkdag van Sint Caecilia is de aanleiding ertoe aan jullie en jullie lot in coronatijd te denken.
We missen jullie op diverse terreinen. In onze dorpen met jullie vrolijke marsen, concerten, optredens bij allerlei gelegenheden, gedenkdagen en feesten. We missen jullie inbreng in kerkelijke vieringen, zoals 1e Communie, processies, gedachtenisviering van de heiligen aan wie onze parochies zijn toegewijd. Harmonie St Agatha was gelukkig nog aanwezig bij de uitgestelde viering van de 1e Communie van de schoolkinderen van groep IV in Eys. Het kerkelijk zangkoor van Eys en de Schola Cantorum van Wahlwiller zongen met enkele zangers, op gepaste afstand, bij uitvaarten en op zondagen toen er nog honderd parochianen bij de viering aanwezig mochten zijn. Zo deed vrouwenkoor Octavia in Eys op zaterdagavond. Maar ook dat zingen is weggevallen t.g.v. de laatst afgekondigde maatregelen van de overheid. Volkszang mocht allang niet meer.
Waarom zijn zang en muziek zo belangrijk? Omdat ze menselijke emoties en gevoelens van blijdschap tot en met verdriet, van verlangen tot en met hoop ‘in klank’ kunnen brengen, vaak beter dan met woorden uit te drukken valt. Een dorpsfeest is ondenkbaar zonder muziek. Wil een dorp vieren dan hoort muziek erbij. Muziek en zang onderstrepen de eigenheid van onze dorpen, de feestelijkheid die men samen als dorpsgemeenschap viert. Eeuwenlang ma(akt)ken kerk en parochie deel uit van het dorpse leven. Derhalve bespeelde een organist(e) het orgel en vertolkten koren de gezangen. Zij verhoogden feestelijkheid en in meerstemmigheid ook de plechtigheid van de viering. Zonder de koren minder bezinning en minder emotie. Dat is momenteel het geval nu ze niet meer worden ‘gehoord’.
Wat betekent het voor jullie je muzikaliteit niet te kunnen uiten? Het ‘samen’ dat kenmerkend is voor de muzikaliteit in onze dorpen valt weg. De ‘verschillende stemmen’ in koren en muziekinstrumenten vullen elkaar niet meer aan in repetities en uitvoeringen. Men ‘hoort’ elkaar niet meer. En door het wegvallen van repetities en uitvoeringen ziet men elkaar ook niet meer, blijven ontmoetingen en gelegenheden tot het delen van het leven met elkaar achterwege. Hopelijk ‘vervreemden’ jullie daardoor niet van elkaar en van de verenigingen waar jullie lid van zijn. Het financiële aspect speelt ook een rol, zowel voor de verengingen als ook voor dirigenten, vooral –wat de laatsten betreft- voor degenen die ‘van de muziek moeten leven’. Ik lees van dirigenten en hun zoeken naar creatieve oplossingen, maar evengoed zal er voor vele van hen sprake zijn van een financiële aderlating. Hopelijk blijven onze bewoners uit waardering voor jullie muzikale betekenis ook trouw ondersteunen. Hopelijk houden besturen en leden van koren en corpsen goede moed en kan men rekenen op elkaars steun en die van de dorpsbewoners waaraan ze dienstbaar zijn. Dank voor al jullie inzet toen het mogelijk was. Hopelijk mogen betere tijden spoedig aanbreken waarop jullie én muzikaal én menselijk én dorp-bindend tot je recht kunt komen. En blijf allen gezond.
Ik schrijf dit mede in naam van mijn collega pastor Franssen, die met het wel en wee in onze dorpen meeleeft. Wij groeten jullie hartelijk. A. Reijnen, pastoor en GA.
