Hoogfeest Allerheiligen
Beste mensen, Allerheiligen. Het is een echt katholiek verzamelfeest. Een feest van meer dan duizend jaar oud. Er zijn altijd zoveel martelaren geweest in de Kerk dat die niet allemaal op een dag gevierd konden worden. Heel vroeger was 13 mei de dag van de gedachtenis van de martelaars van de hele wereld. Later veranderde paus Gregorius III dit martelarenfeest in Allerheiligen in 732. De dag ook die H. Benedictus aangeeft voor het begin van de winter. Al deze achtergronden kunnen ons helpen zicht te krijgen op het grote belang van deze dag en dit feest.
Wij geloven in de gemeenschap van de heiligen, zo belijden we in ons geloofsbelijdenis. De gemeenschap van de heiligen staat vandaag centraal in de viering van dit hoogfeest van Allerheiligen. Wij vieren de verbondenheid met allen die ons in geloof zijn voorgegaan en nu leven in Gods heerlijkheid. We vieren de verbondenheid van de kerk op aarde met die in de hemel.
We zijn één met hen omdat wij allen kinderen van God zijn. Maar wíj zijn hier op aarde nog onderweg naar de volheid van onze bestemming. Daarbij zijn de heiligen onze voorbeelden en onze voorsprekers. Zij hebben de volheid van het heil reeds ontvangen.
Het profiel van een heilige schetst Jezus in de zaligsprekingen van de Bergrede.
* Iedereen is een heilige die volgens de leer van Jezus een goed leven probeert te leiden.
* Iedereen die God in anderen vindt en zijn best doet om een persoon te verlichten van pijn, verslaving en ellende, is een heilige. Iedereen die barmhartig, vriendelijk en behulpzaam is voor wie in nood zijn, is een heilige.
* Iedereen die de kant kiest van de armen, zwakken, verlatenen en de eenzamen, is een heilige.
* Iedereen die zijn best doet om een liefhebbende grootouder, vader, moeder, zus, broer,betrouwbaar familielid of vriend te zijn, is een heilige.
* Iedereen die zich verzet tegen onrecht, onderdrukking en discriminatie is een heilige.
* Elke persoon van goede wil die naar vrede in de wereld verlangt en werkt voor het welzijn van alle mensen en de natuur is een heilige.
Ik ben er zeker van dat onze dierbare overledenen in een van deze categorieën vallen en daarom zijn ze heiligen en genieten ze van het eeuwige leven in Gods aanwezigheid. Laten we ons vandaag, terwijl we voor de zielen bidden, ook afvragen: heb ik iets gedaan of doe ik iets goeds om een plaats te krijgen in deze gemeenschap van heiligen die vrienden van God zijn?
Laten we in deze eucharistie bidden voor Gods genade om standvastig te zijn in ons geloof en te durven getuigen van Jezus. Ik wens u zalige hoogfeest van Allerheilige. Amen.
Kapelaan Siju.
***************************************************
Overweging- Allerzielen
‘Een boom kan niet alleen maar in bloei staan.
Eens komt het moment van loslaten
Als bladeren in de herfst Een boom kan niet alleen maar in bloei staan.
Eens komt het moment van loslaten als bladeren in de herfst.
Zo hebben wij een deel van elkaar losgelaten,
Overgedragen aan de wind.’
Ieder van ons heeft al te maken gehad met de dood, de meesten onder ons zelfs het voorbije jaar. Een geliefde die vertrekt. Een vader, een moeder, een broer, een zus, grootouders, een kind, een kleinkind, vrienden, kennissen. Allen kennen we de pijn om de dood. De lege zetel, de lege plaats aan tafel, de volle kleerkast, het lege bed. De leegte in het huis waarin je maandenlang verloren loopt. De leegte in het hart, het verdriet dat niet wil stillen. We kunnen het proberen weg te moffelen, het negeren, het proberen vergeten, maar dat gaat niet, want de dood heeft toegeslagen en de overwinning op het leven naar zich toegetrokken. En wat overblijft zijn de vragen: Waarom moest dat gebeuren. Waar is mijn geliefde? Zien we elkaar ooit terug?
In het evangelie geeft Jezus een antwoord op die vragen, en op alle levensvragen. Hij zegt:
‘Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven in eeuwigheid, ook al is hij gestorven.’ Het zijn woorden waar velen onder ons het moeilijk mee hebben, want hoe kan je in eeuwigheid leven als je gestorven bent? Maar als onze overledenen gestorven zijn, en als dood niets anders is dan dood, waarom zijn we hier dan bijeengekomen? Waarom stralen de kerkhoven onder de bloemen? Waarom gaan we dan naar het kerkhof? Toch niet om tegen de grafstenen te praten? Nee, dood is niet dood. We moeten maar naar de natuur kijken om te weten dat dood niet dood is. Het is volop herfst, de natuur lijkt af te sterven, en tegelijk groeit er al nieuw leven. De bladeren zijn nog niet van de bomen gevallen en de knoppen voor volgend jaar zijn al goed zichtbaar. De granen zijn pas gemaaid, en de volgende oogst kleurt de velden alweer heerlijk groen.
Zo is het ook met onze lieve doden. We zijn hier voor hen samengekomen om voor hen te bidden, en om een kaarsje aan te steken. En net als de natuur blijven ze bloeien in onze herinnering en in onze liefde. En ze zullen blijven leven, nog generaties lang, in onze gesprekken over hen en met hen. In ons verlangen hen weer te zien. In hun namen op het kerkhof en de bloemen op hun graf. Ze gaan de weg van alle leven, en dat is dat leven is, en dat niets bij machte is het leven te uit te roeien.
Beste familie, zolang wij hen liefhebben, zolang ze in onze herinnering blijven leven, zullen onze geliefde doden ons nooit verlaten. En elke keer als we naar het kerkhof gaan, en met een zachte hand over hun graf strelen, zullen we hen over de dood heen vertellen hoezeer we van hen houden en hoezeer we hen missen, en dan zullen ze ons met een glimlach aankijken en ons troosten, want ze zijn niet dood. Ze leven bij God en ze leven bij ons. Ze zijn ons deel van Allerzielen dat rust in de palm van Gods hand, zodat we vol liefde en vol geloof kunnen zeggen:
Tot weerziens. Amen.
Kapelaan Siju.
