Beste mensen, de eerste woorden die wij leren in een vreemde taal, zijn: ‘ja’ en ‘nee’. We hoeven geen talenknobbel te hebben om te weten, dat ze in Engeland ‘yes’ tegen ‘ja zeggen. En in Frankrijk ‘non’ tegen nee. Ja en nee: hele belangrijke woorden waarmee we veel aan kunnen duiden en waartussen een wereld van verschil kan liggen. Er zijn streken in onze wereld waarin ze ‘ja’ knikken en daarmee ‘nee’ zeggen en omgekeerd. In mijn thuisland doen wij meestal zo… Dat hebben jullie ook gemerkt, toen ik hier kwam. Meestal vonden onze kosters en dames die op kantoor werken, dit verschrikkelijk moeilijk om helder te krijgen of ik, als ik zo… knik, in plaats van ‘ja’, of ‘nee’ wil zeggen.
Vandaag in het evangelie leidt Jezus zijn gelijkenis in met een vraag: “Wat denken jullie?” En hij stelt die vraag heel gericht aan de religieuze leiders van zijn tijd. In de parabel luidt de opdracht aan de zoon zeer duidelijk: „Ga, en werk vandaag in mijn wijngaard! “Terwijl de eerste zoon wel ‘Ja’ zegt, maar eigenlijk ‘neen’ bedoelt, reageert de tweede zoon juist omgekeerd.
Deze gelijkenis is voor de joodse religieuze leiders als een spiegel waarin ze zichzelf zouden moeten herkennen. Want het gedrag van de eerste zoon komt helemaal overeen met hun eigen gedrag. Zij zeggen ‘Ja’ tegen het geloof aan God, ze zeggen ‘Ja’ tegen het feit dat God mensen nodig heeft om zijn boodschap te verkondigen en ze zeggen ook ‘Ja’ tegen het feit dat wij, in Gods opdracht, een hulp moeten zijn voor de mensen.
Ze zeggen altijd ‘Ja’, maar ze trekken ervoor zichzelf niet de juiste consequenties uit. Jezus wil met deze parabel bij hen een wijziging in hun standpunt/of bezinning omtrent hun handelen bereiken. Maar lukt Hem dat ook? De religieuze leiders van het volk waren niet dom. Ze begrepen zeer goed wie zich juist had gedragen, dat het de tweede zoon was die de wil van zijn vader heeft gedaan. Maar zelf wilden zij wel preken hoe de mensen naar Gods opdracht moesten leven, maar zelf kwamen zij dit in hun eigen leefwijze niet altijd na.
En hoe is dat eigenlijk met ons? Met die vraag: “Wat denken jullie?” spreekt Jezus ook ons aan – U en mij. Wij herkennen die twee typetjes in ons toch ook? Die twee die ons dikwijls volmondig ja laten zeggen voor een taak, voor een project, een uitnodiging voor iets of aan een persoon. En dan komen er daarna langzaam twijfels in ons op, onze aanvankelijke geestdrift verdwijnt, maakt plaats voor vele vragen, en uiteindelijk trekken we ons dan terug, wat op een ‘nee’ uitdraait.
Een dergelijk gedrag mogen we ook niet a priori veroordelen; want het besluit om terug te trekken kan ook juist zijn. Daarom moeten we ons afvragen: Had dat “neen” een reden? Werd het eerlijk gemotiveerd of was het gewoon een excuus uit luiheid, onwil of ergernis?
Jullie voelen dat toch ook aan: Een Neen kan, wanneer het goed gemotiveerd is, ook een Ja zijn. Je moet soms ook ‘Neen’ leren zeggen!
Beste mensen, Wij zijn allemaal dochters en zonen van God. Hij is het die ons vandaag naar zijn wijngaard stuurt. Die wijngaard ziet er voor ieder van ons heel anders uit. Maar wat we nu vooral nodig hebben is geen moreel of dogmatisch kompas, maar een duidelijk geloof, een gezond verstand, en het besef dat de beste kritiek aan datgene wat we in de wereld en in onze kerk voor verkeerd aanzien, erin bestaat het zelf beter te doen. Daarbij mogen we niemand veroordelen die vandaag ‘Neen’ zegt: „Neen, ik heb geen kerk nodig “: „Neen, dat kan en wil ik niet”.
Ook Jezus veroordeelt die mensen niet. In tegendeel. Tegen de JA- zeggers zegt Hij: Let op, misschien komen die anderen nog voor jullie in het rijk der hemelen – zoals die tollenaars en die deernen uit het Evangelie. En Jezus zegt dat niet omdat hij hun levenswijze of hun afstandelijkheid tegenover de kerk zou begroeten, maar omdat Hij weet dat een Neen altijd nog in een volmondig Ja kan veranderen.
Ik wens u een gezegende week, en alle genade op uw gebeden. Amen.
Kapelaan Siju.
